In dit eerste deel van zijn memoires, dat loopt tot zijn 24e jaar, beschrijft Kars zijn ontwikkeling tot een hedonistische persoonlijkheid. De vorm die hij daarvoor gebruikt is ontleend aan 'Histoire de ma vie' van Giacomo Casanova, een werk dat Kars uit het Frans vertaalde.
Theo Kars wordt beschouwd als een controversiële schrijver, een kwalificatie die hem ongetwijfeld plezier doet. Je houdt van hem of je haat hem. Dat laat onverlet dat de psychologische analyses die Theo Kars in dit eerste deel van zijn autobiografie van de mens in haar naakte bestaan maakt zeer overtuigend zijn en niemand --vriend of vijand-- onberoerd kunnen laten. Dit wordt nog versterkt door de krachtige, zorgvuldige stijl en de spanning die door de gekozen vorm van Casanova's dagboeken opgebouwd wordt. Ik heb het boek in één adem uitgelezen en kan niet wachten op het vervolg. ( )

Theo Kars is bij mij vooral bekend als de vertaler van de memoires van Giacomo Casanova en "Handorakel of de kunst van de voorzichtigheid" van Balthasar Gracian. Casanova is een levensgenieter, avonturier en rokkenjager. Theo Kars is blijkens "Memoires van een slecht mens" behept met dezelfde eigenschappen. Dat hij een slecht mens is, is voor hem een soort geuzentitel. Hij vindt godsdienst flauwekul, heeft lak aan gangbare morele opvattingen en leeft vooral voor zijn eigen genoegen. Zelfs diefstal vindt hij niet erg, tenminste zolang als hij niet betrapt wordt.
"Memoires van een slecht mens" gaat over de eerste 24 jaren uit het leven van Theo Kars. Doel van dit boek is niet zozeer om een overzicht te geven van de gebeurtenissen uit zijn (avontuurlijke) leven, maar vooral om te laten zien hoe hij diegene is geworden die hij op zijn 70-ste levensjaar is. Er gebeurt vrij veel in die 24 jaren. Talloze vrouwen passeren de revue (meestal kortstondig), hij vertelt over zijn literaire voorkeuren, met name Casanova en Henry de Montherland, hij vertelt over uitgebreide boekendiefstal (volgens zijn erecode alleen uit grote winkels) en over een frauduleuze zaak waarbij hij de posterijen flink benadeeld. Dit alles leest een beetje als een schelmenroman, in de trant van de memoires van Casanova of "Ik Jan Cremer". Het boek is vlot geschreven en een van de betere memoires die ik ooit onder handen kreeg. Ik kijk al uit naar deel 2! ( )