Wat een geweldig boek. Ik had dit boek nooit zolang ongelezen op de plank moeten laten staan. De schrijfster laat de verhaallijnen uit WO II en 2006 naadloos in elkaar lopen. Echt een goed boek. ( )

Caterina en Isabella Cammaccio wonen aan het einde van de tweede wereld oorlog in Florence. Caterina werkt als verpleegster in het plaatselijke ziekenhuis en bereidt zich voor op haar huwelijk met Lodovico. Isabella studeert. Vader Cammacio is hoogleraar aan de universiteit en haat in stilte de fascisten. Moeder Cammacio heeft een zwakke gezondheid en maakt zich ontzettend veel zorgen over haar zoon Enrico die in het Italiaanse leger actief is. Ondanks de oorlog leeft het gezin in redelijke rust en gelukkig. Dan sluit Mussolini een verbond met de Duitsers en verslechtert de situatie in Florence snel en dramatisch. Isabella sluit zich aan bij de partizanen en Caterina draagt af en toe ook haar steentje bij aan het verzet. Op een dag vindt er een gruwelijke gebeurtenis plaats die ingrijpende gevolgen heeft voor het gezin Cammacio.

Zestig jaar later wordt de zeer bejaarde Giovanni Trantemento door een schot in het achterhoofd vermoord. Opvallend is dat de mond van het slachtoffer is gevuld met zout. Inspecteur Alessandro Pallioti onderzoekt samen met zijn collega Enzo Saenz de moord en ontdekt dat Trantemento een gedecoreerde partizaan was, een held van het Italiaanse volk. Tussen zijn spullen vindt Pallioti een dagboekje dat aan het einde van de tweede wereldoorlog is geschreven. Als in het zuiden van Italië een tweede partizaan wordt vermoord, begint Paliotti een verband te zien met gebeurtenissen uit de oorlogstijd.

Villa Triste een fictief verhaal maar gebaseerd op historische gebeurtenissen die aan het einde van de tweede wereldoorlog in Italië hebben plaatsgevonden. Er zijn twee verhaallijnen. De ene speelt zich af in het Florence van 1943/1944 en de andere in het huidige Florence. De twee verhaallijnen, die apart borg zouden kunnen staan voor twee mooie boeken, vloeien aan het einde mooi met elkaar samen. De schrijfstijl van Lucretia Grindle is heel mooi, vloeiend en bewogen. Het verhaal is met zorg en gevoel in elkaar gezet en de personages komen levensecht over. Inspecteur Pallioti, de vijftiger die zichzelf graag verwent met een glaasje grappa en zijn collega Enzo Seanz met zijn paardenstraatje, leren jack en zijn onuitputtelijke netwerk van informanten worden echte mensen die naast je zouden kunnen zitten op een zonovergoten terrasje in Florence. De sfeertekening van zowel het Florence zoals het nu is en zoals het was tijdens de tweede wereld oorlog is beeldend en overtuigend. Grindle heeft veel aandacht besteed aan wat er zich tijdens de oorlog in Italië heeft afgespeeld. Het is een stuk uit de geschiedenis dat gekenmerkt wordt door een onafzienbare rij van gruwelijkheden zoals die door de nazi's en de collaborerende fascisten werden gepleegd en het verzet van een groot aantal partizanen daartegen. Partizanen werden tijdens de tweede wereldoorlog door de nazi's als landverraders beschouwd maar ook vandaag de dag denken neo-nazistische groeperingen daar niet anders over. Een kwaad dat onuitroeibaar lijkt. Het speelt in het gruwelijke verhaal over Villa Triste een rol. Het verhaal is afgezien van aan aantal momenten niet echt spannend maar dat wordt ruimschoots gecompenseerd door de fraaie schrijfstijl en het doorleefde verhaal.

Villa Triste is een mooi en ontroerend verhaal over het onnoemelijke leed en de gruwelijkheid van de tweede wereldoorlog, over broederschap en verraad, over onmetelijke verdriet en over liefde die elke oorlog overwint maar ook een integere literaire thriller over wat we zien en wat we denken te zien, waarin dingen die echt en onecht zijn zich tegelijkertijd voordoen en ons zand in de ogen strooien. Soms ligt de oplossing voor een misdaad zo voor de hand dat zelfs de intelligente Pallioti dat aanvankelijk niet ziet. Lucretia Grindle bewijst met Villa Triste dat zij een uitstekende schrijfster is. Het smaakt naar meer. ( )

Een schitterend verhaal, in een mooie setting. Het verhaal wordt in twee verhaallijnen vertelt. Op het eind vallen alle stukjes netjes op hun plaats. Soms mocht het wel wat spannender, maar verder een heerlijk boek, waar je lang van kan genieten. ( )