Klik op een omslag om naar Google Boeken te gaan.
Bezig met laden... De kaart en het gebied (2010)door Michel Houellebecq
Bezig met laden...
Meld je aan bij LibraryThing om erachter te komen of je dit boek goed zult vinden. Op dit moment geen Discussie gesprekken over dit boek. Eensuccersvol fotograaf ervaart in de eerste decennia van de 21e eeuw hoezeer vergankelijkheid en schone schijn zijn leven en kunst bepalen ( ) (pas op, spoilers) Vrij vlak verhaal over een kunstenaar die het abstracte paradigma in de beeldende kunst doorbreekt met zijn figuratieve schilderijen over economische onderwerpen (beroepen, ontmoetingen tussen succesvolle zakenmannen). Ondertussen vereenzaamt hij: zijn vriendinnetje vertrekt naar Rusland, zijn vader laat zich euthaniseren in Zwitserland, zijn enige vriend de schrijver Houellebecq wordt vermoord, nota bene vanwege het waardevolle portret dat de kunstenaar van hem heeft gemaakt. Het boek suggereert steeds dat er scherpe, filosofische inzichten over de maatschappij worden gedebiteerd, maar ze zijn nep-scherp: dat marketing authenticiteit kan suggereren wisten we toch al wel. Niettemin, steeds was er wel weer een beschrijving of een ontwikkeling waardoor ik doorlas. Dit was totaal niet wat ik verwachtte. Ik dacht een brok ondoordringbaar leesvoer te moeten doorploeteren, waarvan ik elke zin 5 keer zou moeten lezen om hem te begrijpen, maar dat was echt niet het geval. Vanaf de eerste pagina was ik volledig mee met het verhaal en met de personages. En dat bleef zo tot aan het derde deel. Dat viel volledg uit de toon, leek er bijgevoegd te zijn om het boek spannend te maken, maar miste zijn doel compleet. En alhoewel het vierde deel opnieuw aanpikte bij deel 2, kon het me niet echt meer boeien. Spijtig, toch. Het boek wordt door nog al wat critici (althans in Vlaanderen) als zijn beste werk beschouwd. Het is inderdaad correct dat Houellebecq hier een segment, misschien wel de ganse kunstwereld een spiegel voorhoudt die ze vermoedelijk liever zelf niet zien. De beschrijving van dit wereldje is bijzonder goed uitgewerkt waarbij je de schilder Jed Martin en zijn entourage (vader, vriendin(nen), makelaar, ...) zo voor jou ziet staan. Ook de schilderijen worden op een zodanige manier beschreven als was je zelf het schilderij aan het bekijken, en hoegenaamd niet storend (wat meestal wel het geval is bij de zogenaamde museumgidsen die meestal andere dingen in een kunstwerk zien dan jezelf). Het wordt zodanig goed beschreven dat je begint te denken dat Jed Martin een echt levend kunstenaar is, en je zijn CV wil gaan opzoeken op het web (moet je overigens eens doen). Waarom ik dan een vrij lage appreciatie geef aan dit boek? Wel, eens Houellebecq zelf op het toneel verschijnt, op zichzelf een leuke wending, verliest het boek aan spankracht. De auteur vindt het nodig om zichzelf te laten vermoorden, en buiten het feit dat dit ook nog wel zeer picturaal beschreven wordt en bovendien de kans geeft om een ander milieu, namelijk dat van de recherche, op een wat spottende maar zeer fijne manier te beschrijven, wordt plots te veel onnodige aandacht aan de "figuur" (niet de schrijver) Houellebecq gegeven, en ergens mis ik de pointe hier. De laatste bladzijden modderen dan ook maar wat aan en hebben niet meer de kracht om het boek terug op de rails te brengen. De figuur Houellebecq is gewoon storend in dit boek en misschien (zeker?) was het net de bedoeling van de auteur om hier even dikkenekkig te doen naar zijn lezers toe (in die zin past de tijdelijke verdwijning van Houellebecq in de zomer van 2011 misschien ook wel in het verhaal). Ik heb in elk geval, naast het leuk gegeven dat een schrijver zichzelf in het boek schrijft, niet goed begrepen wat de meerwaarde van zijn optreden nu is geweest. Ik had liever gehad dat de auteur zich had gehouden aan de primaire lijn, met name de tekening van het snobistisch segment van de kunstwereld. Tot mijn spijt heb ik me dan ook door de laatste bladzijden van het boek moeten wurmen, wat zeker een invloed heeft op mijn persoonlijke evaluatie van het boek. Nochtans, ik weet nu al dat ik een volgend boek van Houellebecq, als het er ooit nog komt, zeker terug zal lezen.
De kaart en het gebied is niet alleen een intrigerende aanvulling op het sowieso al rijke oeuvre van Houellebecq, het is bovendien een overwegend melancholische, bijwijlen grappige, maar steeds weer scherpe analyse van 's mens eeuwige zoektocht naar zingeving. Das ist vielleicht sein bester Roman! Denn Michel Houellebecq gelingt das Kunststück, eine Satire auf den gegenwärtigen Kunst- und Kulturbetrieb zu schreiben, einen echten Entwicklungsroman dazu, und das alles äußerst selbstironisch, völlig abgeklärt, voller Wärme, ja geradezu komisch. [O]ok na vijf eerdere romans blijft het moeilijk de vinger te leggen op wat nu precies de magie is van Houellebecq. Zijn schrijfstijl is zakelijk, vlak, maar drijft daarmee juist ook de spot met iedere vorm van mooischrijverij. De compositie van zijn romans is doorzichtig, kinderachtig, soms met onhandige perspectiefwisselingen en cliffhangers, maar lijkt daarmee ook de vloer aan te vegen met al die goedwillende schrijvers die graag een gewrocht en intelligent ogend product afleveren. Wat Houellebecq-haters aanzien voor lelijkheid en onvermogen is natuurlijk juist zijn brille. Onderdeel van de uitgeversreeks(en)dumont taschenbücher (6186) PrijzenOnderscheidingenErelijsten
Traces the experiences of artist Jed Martin, who rises to international success as a portrait photographer before helping to solve a heinous crime that has lasting repercussions for his loved ones. Geen bibliotheekbeschrijvingen gevonden. |
Actuele discussiesGeenPopulaire omslagen
Google Books — Bezig met laden... GenresDewey Decimale Classificatie (DDC)843.914Literature French and related languages French fiction Modern Period 20th Century 1945-1999LC-classificatieWaarderingGemiddelde:
Ben jij dit?Word een LibraryThing Auteur. |