Erg Moeilijke literatuur vanwege een Existentieel surreëel schrijven. Veel abstracte beeldvorming met stereoscopische beelden die dan convergeren zodat 'ik' mijn eigen identiteit weervind...
Erg traag lezen, overdenken én meermaals lezen. ( )

Sterk, hypnotiserend begin dat vaak aan Bruno Schulz doet denken, maar toch iets te verdichtend en expressionistisch om te blijven beklijven. Wel benieuwd naar 'Gelittekende harten'. Puike vertaling uit het Roemeens van Jan H. Mysjkin. ( )

De Roemeense kritiek linkte Blecher aan Franz Kafka en Bruno Schulz. Mysjkin linkt hem aan André Breton en Michel Leiris. Roderick Six aan Ruimten rondom van Georges Perec. Zelf voeg ik daar graag Proust en vooral De aantekeningen van Malte Laurids Brigge van Rilke aan toe. Het lijkt er op dat elke lezer van Avonturen in de alledaagse onwerkelijkheid bijzonder gretig is hem blijvend bij te schrijven in de eigen leesgeschiedenis. Terecht, volkomen terecht …

Het boek is – net als de eerste 100 pagina’s van Rilke, net als zovele pagina’s van Proust – één hypnotiserend kluwen van zinnen, die je met de neus op het bestaan (of onbestaan) van alle zekerheden en twijfels, zo talrijk aanwezig of schreeuwerig afwezig in je leven of dromen, duwen. Een zelfhulpboek, bijna, dat je er aan herinnert dat je in het beste geval onmachtig, te eenzaam, kwetsbaar, menselijk of onbeduidend, bent om boven de banaliteit uit te stijgen en je toch, in één en dezelfde beweging laat applaudisseren, of toch minstens glimlachen, om zoveel onmacht. ( )