Bericht uit Berlijn stelt voor mij één vraag centraal: wat doe je, als iemand je vertelt over een nog geheim plan. Brief je de inhoud van het geheim door, dan kun je daarmee de levens van heel veel onbekende mensen redden, maar het leven van je eigen dochter komt daarmee wel in gevaar.

Lees verder op deze pagina van mijn boekenblog. ( )

De horizon waaronder deze roman zich afspeelt is -wanneer je het tot je laat doordringen- fascinerend: Oscar Verschuur, de hoofdpersoon, werkt als Nederlands diplomaat in Zwitserland, zijn echtgenote woont in Londen en doet vrijwilligerswerk in een plaatselijk ziekenhuis en zijn dochter is gehuwd met een Duitser die werkt op het ministerie van buitenlandse zaken in Berlijn. Om het beeld definitief in te kleuren voegt de schrijver een jaartal toe: -1941- !!

Wanneer Oscar van zijn dochter verneemt dat de Duitsers, Operatie Barbarossa definitief gepland hebben, realiseert hij zich dat hij door deze kennis te delen mogelijk een bloedbad kan voorkomen doch daarmee tevens het leven van zijn dochter ernstig in gevaar brengt.
Het ontstane dilemma plaatst het verhaal onder een stolp van beklemming waarbinnen begrippen als trouw, verantwoordelijkheid en integriteit een welhaast duivelse dans met elkaar aangaan.

Een andere dans wordt gevormd door de hoofdrolspelers die ieder op een eigen manier ‘het hoofd boven water trachten te houden’, maar door individuele herinneringen elkaars ritme niet altijd kunnen volgen. Een eensluidende cadans kan misschien worden gevonden in de wijsheid: ‘wie wil vergeten, blijft een gevangene, wie zich herinnert, voelt zich vrij’. Uiteindelijk is dat het thema waaromheen een fraaie compositie is ontstaan dat ook in zijn andere boek 'Julia' zo mooi is uitgewerkt

De Kat heeft een schitterend verhaal geschreven en een parel toegevoegd aan een klein maar kostbaar oeuvre. ( )