Dr. Nadine Lavoie werkt als psychiater in het St. Adrian’s Hospital in Victoria, de hoofdstad van Vancouver Island. Op een avond wordt een vrouw binnengebracht die een zelfmoordpoging heeft gedaan. Als Heather Simeon, zoals de vrouw heet, haar verhaal begint te vertellen, ontdekt Nadine tot haar schrik en afgrijzen overeenkomsten met schokkende gebeurtenissen uit haar eigen leven. Heather woont met haar echtgenoot in een sekte en door een einde aan haar leven te maken, wilde ze ontsnappen aan de verwoestende invloed van de sekte en haar leider, de charismatische Aaron Quinn. Nadine heeft als jong meisje in dezelfde sekte gewoond maar wist te ontsnappen. Sindsdien lijdt ze aan claustrofobie waarvan zij de directe oorzaak niet kan achterhalen. Als Heather er alsnog in slaagt haar leven te beëindigen voelt Nadine zich hiervoor verantwoordelijk en gaat zij op onderzoek uit. Dit had zij beter niet kunnen doen want zij zet niet alleen haar eigen leven op het spel maar ook dat van haar verslaafde dochter Lisa.

Ik zie alles is de derde misdaadroman van de Canadese schrijfster Chevy Stevens. Haar eerste twee boeken, Vermist en Onwetend, werden goed ontvangen. In deze twee boeken voeren de hoofdpersonen gesprekken met psychiater Nadine Lavoie over de gruwelijke en schokkende gebeurtenissen die hen zijn overkomen. Per hoofdstuk wordt van perspectief gewisseld tussen de gesprekken met Nadine en de realiteit van vandaag de dag . Deze techniek beheerst Chevy Stevens goed. Het verhaal in Ik zie alles is anders opgebouwd. Nadine Lavoie is nu zelf de hoofdpersoon en naarmate het verhaal zich ontwikkelt begint zij zich gebeurtenissen uit haar jeugd te herinneren en op deze wijze worden heden en verleden met elkaar verweven.

Chevy Stevens heeft een mooie en boeiende schrijfstijl zodat het boek gemakkelijk leest zonder oppervlakkig te worden. De ontwikkeling van het plot is bij haar altijd goed verzorgd. Beter dan het uitwerken van de karakters. Je kunt je daar niet altijd een goede voorstelling van maken. Het manipulatieve gedrag en de beïnvloeding door de charismatische leider van de sekte en de onmacht die andersdenkenden voelen bij de bestrijding ervan, wordt heel goed verwoord. Het bloed wordt je onder je nagels vandaan gehaald en ik betrapte me erop dat ik soms lichtelijk kwaad begon te worden. Het wrange en schokkende is dat het onderwerpen van argeloze en kwetsbare mensen aan de wil van een sekteleider niet alleen in dit fictieve verhaal voorkomt maar ook in de realiteit van de wereld om ons heen. Therapeuten hebben er een dagtaak aan om beschadigde mensen weer zin en een doel in het leven te geven nadat zij met een sekte gebroken hebben. Chevy Stevens had aan de sociale, morele, juridische en religieuze aspecten van dit soort twijfelachtige groeperingen wat meer aandacht mogen besteden. Zij blijft wat hangen in het constateren van feiten zonder er een waardeoordeel aan te verbinden. En dat mag een misdaadauteur best doen.

De spanning in het verhaal wordt goed opgebouwd en de ontknoping is met voldoende vaart geschreven. Er komen een paar beklemmende passages in voor. Sommige lezers zouden het einde als een beetje “over the top” kunnen ervaren. Overdaad schaadt geldt ook in misdaadromans. De spanning aan het einde had hoger kunnen zijn als sommige gebeurtenissen niet zo voorspelbaar zouden zijn. Dit alles neemt niet weg dat Ik zie alles een goede misdaadroman is die lekker leest en voldoende stof biedt om over na te denken. Vluchten uit een sekte is een ding, er helemaal van los van komen lijkt onmogelijk. ( )