Woordloze strip in de traditie van Masereel, en met Kupers kenmerkende wat jazzachtige stijl. Een ode aan de stad New York, een aanklacht tegen het geld en de tikkende tijdbom die onder onze voeten ligt. Het verhaal is stomend, maar misschien wat te grotesk, te filmisch en te somber - een corrupte presidentsverkiezing, raciale moorden, een radioactieve bom ... alleen in een actiefilm heb je zoveel ongein nodig - en had waarschijnlijk aan kracht en ontroering gewonnen was Kuper gewoon bij de 'gewone man' en het 'kleine verhaal' gebleven. Toch is er ook ruimte voor hoop en rechtvaardigheid ... tot de bom ontploft, weliswaar ... ( )