Hier, in de harten der Beetsterzwagers, scheen de Amsterdamse zanger waarlijk te leven. Het water liep mij, miskend poëet, i de mond toen ik de Beetsterzwaagse Kaasmarkt overstak. Geen kaas was er ditmaal te bekennen. Alle stalletjes en kraampjes waren tot de nok met Werken van Vondel gevuld. Met eigen ogen zag ik een oud vrouwtje een in leder gebonden 'Joseph in Dothan' torsen; het treurspel verpletterde haar bijkans, doch haar stralende ogen verrieden maar al te wel hoe zoet haar zulk een dood zou smaken. Een eindweegs verder zag ik door het raam een ander oud vrouwtje, onbeweeglijk over de 'Palamedes' gebogen. Zij weende.
'Vrouwtje,' sprak ik binnentredend, 'waarom weent gij?'
'Het is nu bijna de vijftigste maal,' sprak de vrouw snikkend, 'dat ik de 'Palamedes' lees, en telkens opnieuw wordt het mij te machtig. Dat ritme! Die woordkeus!'
Geroerd verliet ik de eenvoudige woning.

-- De Vondelherdenking te Beetsterzwaag