Dit boek lezen is tijdverlies.

'Hemelen' is de nieuwe literaire thriller van schrijfster Marion Pauw. Ron Casper heeft in zijn leven een spoor van ongelukkige mensen achtergelaten en geniet op zesenzeventigjarige leeftijd nog volop van een hedonistische levensstijl. Zijn drie volwassen kinderen uit twee huwelijken kampen nog iedere dag met de gevolgen van hun traumatische jeugd. Als hun vader dan ook nog in rap tempo het familiekapitaal erdoorheen jaagt in luxebordelen, kunnen zijn kinderen maar tot één conclusie komen: het wordt tijd dat pa gaat hemelen.

Marion Pauw heeft met 'Hemelen' opnieuw een spannende thriller geschreven met herkenbare thema's als jaloezie, overspel en verraad. De schrijfster beleefde haar definitieve doorbraak bij het grote publiek met haar thriller Daglicht. Daarna schreef ze de thrillers Zondaarskind en Jetset.

Deze "literaire thriller" - zo toont de kaft - kon mij niet boeien, ik heb het gelezen omdat het vier sterren kreeg in de NRC. Het is niet literair, het is geen heuse thriller, en dat maakt het teleurstellend. Daar zou je toch op moeten beoordelen, NRC.
De roman heeft een aanloop van 25%, dan begint het wat te worden, lijkt het. Toch blijft de spanning achter. Korte zinnen, veel bijwoorden van tijd, houden de taal eenvoudig. De personen in de hoofdstukken pendelen in een verleden tussen 'n voltooide en 'n onvoltooide tijd, eenvoudige dialogen, de karakters zijn te vlak en eenvoudig geschetst. Voor geen enkel persoon, slecht of goed, kun je lezerssympathie voelen.
Het gaat al ras alleen nog maar om de whodunit, kwestie van uitlezen, maar echte spanning nee... ( )