READ IN DUTCH

Read all my reviews on http://urlphantomhive.booklikes.com

I received a free paperback copy of this book from the publisher via Not Just Any Book in exchange for an honest review, thank you!

This is the first book in a new series by an - so far unknown to me - Dutch author, but it could not blow me away. The story and detectives are unremarkable but not bad for a quick read, but the main character Kyra is just so arrogant and annoying that I wanted her to get killed (because she acts so stupid). I don't know if there's going to be an English translation, if so, I'll write a longer English review, but as this is an ARC for the Dutch publisher I'll now post my Dutch review. If you've got any questions or want to know anything about it; please, feel free to ask...

Galgenveld is het eerste deel in het vierluik De Noordzee Moorden. Wanneer je de afgelopen weken op een station bent geweest, op internet of de krant hebt gelezen, dan kon je er niet om heen. Het nieuwe boek van Isa Maron. (Ik moet eerlijk toegeven dat ik nog niet van deze Nederlandse schrijfster gehoord had.) Maar toen ik de kans kreeg het boek te recenseren was ik - ondanks slechte ervaringen met Nederlandse schrijfsters in het verleden - toch erg beniewd naar wat dit boek te bieden had.

Het verhaal speelt zich af in Amsterdam, en hoewel het vooral in Amsterdam Noord speelt, waar ik nog nooit geweest ben, vond ik de setting toch wel leuk. De politie krijgt te maken met een moord die nog het meest op een openbare terechtstelling lijkt. Het onderzoek lijkt al snel vast te lopen want niet iedereen blijkt mee te willen werken. Zo niet de 19-jarige eindexamenkandidaat Kyra, die zich letterlijk vastbijt in de zaak (zonder echt goede reden) en die haar examens plots ook niet meer belangrijk vind. Compleet begrijpelijk natuurlijk, want ze bepalen de rest van je leven maar, dus 'who cares'?

Zoals je waarschijnlijk al kon opmaken, ben ik geen fan van Kyra. Ik vond haar echt een van de verschrikkelijkste krengen waar ik ooit over gelezen heb. Wat een aansteller ook. En denkt dat ze het natuurlijk beter weet dan de politie, want zij maakt dan een woordspin. Applaus! Tegen het einde hoopte ik dat ze vermoord zou worden. Ik vind haar karakter ook de belangrijkste reden om niet verder te gaan met deze serie. De politie agenten zijn wel oké, maar inwisselbaar voor elkaar en voor het merendeel van alle andere politie agenten in dit soort boeken. Het zelfde geldt voor de seriemoordenaar, die misschien meedogenloos was maar ook vrij standaard en zeker niet zo origineel als hij zelf dacht.

De schrijfstijl tenslotte was. Nogal. Staccato. Er waren heel veel korte zinnetjes. Die haalden voor mij het tempo er vaak uit. Dat stoorde een beetje. Vond ik. Echt. Maar, voor de rest las het wel lekker snel en was het een oké tussendoor boek, maar niets wereldschokkends (of iets waarvan ik je de plot nog zou kunnen zeggen over een maand ofzo)... ( )