Goed leesbaar geschreven boek doorspekt met opvattingen en visies van Johnson zelf

Winston Churchill was de Engelse premier die leiding gaf aan het Engelse volk tijdens de Tweede Wereldoorlog. Bij leven was hij een van de beroemdste mannen op aarde, nu dreigt hij al in de vergetelheid te raken. Ten onrechte vindt Boris Johnson, de huidige burgemeester van Londen, en daarom heeft hij een boek over Churchill geschreven waarin hij ingaat op de vraag wat Churchill zo bijzonder maakt en wat voor verschil zijn optreden heeft gemaakt.
"De Churchill factor" valt moeilijk een volwaaardige biografie te noemen, daarvoor wordt het leven van Churchill niet uitputtend genoeg beschreven. Het is eerder een hagiografie waarin de ene politicus (Boris Johnson) een bewonderend beeld geeft van de andere (Churchill) die hij als zijn grote voorbeeld ziet. Dit doet overigens niets af aan het leesplezier, zo'n onderhoudende biografie heb ik nog nooit gelezen.
Churchill was een bijzonder veelzijdige man. Hij was voordat hij politicus werd journalist (de best betaalde uit zijn tijd), hij was een begenadigd spreker, hij schilderde, hij metselde, en hij was liefhebber van enorme maaltijden rijkelijk met drank overgoten, bovendien rookte hij zo'n 10 grote Havana's per dag. Ongelooflijk dat de goede man de 90 haalde.
Over en van Churchill doen talrijke anekdotes de ronde. Eentje die ik al eens gehoord had: het socialistische parlementslid Bessie Braddock zou tegen hem gezegd hebben dat hij dronken was, en Churchill antwoordde met een verbijsterende botheid dat zij lelijk was, maar dat hij de volgende ochtend weer nuchter zou zijn.
Ook zei Churchill het volgende: "Het kiezen van een politieke partij is als het kiezen van een paard: je neemt gewoon de knol die je het snelst en het verst brengt waar je wezen wilt."
Churchill had vanaf 1905 tot 1955 belangrijke politieke functies. Hij had een essentiële rol bij het tot stand komen van de verzorgingsstaat in de jaren 1900. Hij gaf de Britse arbeiders vakbonden, de theepauze en de werkloosheidsuitkering. Hij richtte als eerste arbeidsbureaus op. Ook stond hij aan de wieg van de RAF (Royal Air Force) en de tank en was hij van cruciale betekenis voor de acties en de uiteindelijke overwinning van Groot Britannië in de Eerste Wereldoorlog.
Hij kwam als eerste met de termen: topconferentie, Midden-Oosten en het IJzeren Gordijn.
Na de slag om Engeland zei hij:
In de arena van menselijke conflicten
hebben nog nooit zovelen
zoveel te danken gehad
aan zo weinigen.
En ook:
Dit is niet het einde
Het is zelfs niet het begin van het einde
Maar misschien is het wel het eind van het begin.
In november 1922 tijdens een verkiezingscampagne moest Churchill het bed houden wegens een blindedarmontsteking. Churchill formuleerde het aldus:"Ik eindigde zonder bureau, zonder zetel, zonder partij en zonder blindedarm."
Wat zijn de voornaamste eigenschappen van de Britten? Wij denken dat wij een groot gevoel voor humor hebben in tegenstelling tot enkele andere landen die wij met name zouden kunnen noemen. Wij drinken andere volkeren onder de tafel. En wij zijn de bakermat van de excentriekeling, de rare snuiter en de individualist.
Churchill noemde Ramsay MacDonald van de Labour-partij "Een schaap in schaapskleren"
Een socialistisch utopia was "queuetopia"
Hij bouwde een hok voor zijn kippen en noemde dat "Chickenham Palace"
Churchill zei al in 1924 dat het huidige kapitalistische systeem de basis is avn de beschaving en de enige manier om in de essentiële behoeften van een grote moderne bevolking te voorzien.
De laatste uitspraak van Churchill die ik aan wil halen komt uit het voorwoord van zijn geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog: "Een land moet in oorlog vastberadenheid tonen, bij een nederlaag trots, bij een overwinning grootmoedigheid, en tijdens de vrede welwillendheid."
"De Churchill factor" is een prachtig eerbetoon aan de politicus die de grootste invloed heeft gehad op de huidige wereld. ( )

Gelukkig pretendeert de schrijver niet dat hij een biografie geschreven heeft van zijn idool, want dat is het boek absoluut niet, een hagiografie komt meer in de buurt.
Om te beginnen: de burgemeester van Londen heeft een prikkelende wijze van schrijven en formuleert bovenal helder. Qua inhoud is het echter een teleurstellend boek. Churchill wordt als een soort heilige opgevoerd en zijn fouten en negatieve karakterkenmerken worden vertaald ‘in de tijd’ en moeten gezien worden in het ‘perspectief van zijn missie’.
En ja, hoe betrouwbaar is een biografie die door een politicus is geschreven ?

Ach, gewoon maar toegeven dat Churchill van de oorlog hield, verslaafd was aan macht en aanzien en dat ook bij hem het doel alle middelen heiligde (zelfs het gebruik van gifgas), kortom een ‘gewone’ platte opportunist.
Maar wel op de juiste tijd en plaats en dat blijkt in historisch perspectief een zegen te zijn geweest. ( )