Ik las al wat biografieën door Safranski, - over Nietzsche en over Schopenhauer -, en daarin is hij werkelijk top. Minder enthousiast was ik over zijn thematische benaderingen, zoals dat over Kwade. Maar hier slaat hij weer de nagel op de kop! Safranski slaagt erin de verschillende aspecten van het fenomeen tijd uiteen te rafelen, hoe we tijd waarnemen en ondergaan en het mysterie dat het nog altijd blijft. Zoals altijd is zijn blikveld erg breed, maar dit keer is hij niet in de val getrapt van een overaanbod aan citaten van en referenties aan andere filosofen en denkers (toch niet zoveel als anders). Ik leerde aardig wat bij, zonder een indigestie te krijgen en dat is al heel mooi! ( )

Safranski start zijn boek over tijd op een manier die mij even die tijd liet vergeten maar vanaf de tweede helft, en zeker naar het einde van het boek (of had ik moeite met een einde?) werd het geheel wat taaier. In tien hoofdstukken neemt Safranski de lezer mee in een labyrinth van tijdservaringen: lege tijd, bezielende tijd, tijd verliezen of winnen, gesocialiseerde tijd, geëxploiteerde tijd, eigen tijd en kosmische tijd. Enkele citaten:
"De maatschappelijk veroorzaakte tijdschaarste dekt dit existentiële probleem voor de alledaagse waarneming toe, maar maakt ons er indirect toch ook weer bewust van. Omdat men niet graag aan de ultieme tijdbegrenzing door de dood herinnerd wil worden, laat men zich bereidwillig door zelfopgelegde termijnplanningen opjagen" (p. 91)
"De tijd is de stof waarvan wij gemaakt zijn. Niet alleen heeft alles zijn tijd, maar iedereen heeft ook de zijne, zijn eigen tijd. Bij uiterlijke gebeurtenissen en bij innerlijke processen ervaren we de tijd als furie van het verdwijnen. We zijn aan de tijd onderworpen en lijden er ook aan. Maar dat is niet alles. Het wonderbaarlijke is namelijk dat we ook met de tijd kunnen spelen, alsof we hem de baas zijn" (p. 168)
"Maar niet alleen in de kunst, ook in het geluk van de liefde lijkt de tijd voor even stil te staan. In elk geval vergeet men hem en daarmee vergeet men ook zichzelf, zijn zorgen, belangen, bekommernissen, plichten. Zichzelf vergeten betekent ook de tijd vergeten - en omgekeerd" (p. 192)
Laat dit boek er een zijn dat je kan helpen om even te onthaasten, om de tijd even stil te zetten, om even uit de drukte van leven in de 21e eeuw te ontsnappen. Daar is het wel een goed middel toe. ( )