3,5

Het voordeel van totaal geen verwachtingen hebben (het blijft natuurlijk Das Mag) is dat een boek ook wel eens niet tegen kan vallen. Het verhaal kon me op zich best bekoren, maar het verhaal had meer personages dan mij persoonlijk lief is. ( )

Een boek waarover ik zoveel aanprijzingen heb gezien (ik volg de uitgever op Twitter) dat ik niet langer me meer kon bedwingen en vol verwachting ben gaan lezen. De teleurstelling was dan ook extra groot dat het me helemaal niet zo greep en ik zelfs moeite had om me niet continu te storen aan de schrijfstijl. De zinnen zijn voornamelijk kort en er is geen wat minder voorkomend woord te vinden. Wellicht dat het de bedoeling van de schrijver is geweest om hiermee het niveau van de hoofdpersonen weer te geven. Mij bleef het tot de laatste letter irriteren.

Het verhaal zelf kon mij ook maar matig boeien. Een vader die terugkomt uit de gevangenis en de zoon die zich in de tussentijd heeft weten te redden. Dat in de laatste hoofdstukken blijkt dat de geschiedenis waarom de vader in de bak terecht is gekomen net wat anders is dan het lange tijd lijkt, redde voor mij het boek nog net. Toch houd ik er een naar gevoel aan over.

En dat is wat het hele boek ook blijft uitstralen: narigheid. Machogedrag, kleine criminaliteit, stalking, pesten, mishandeling en nergens ook maar een moment van zelfinzicht door welk personage dan ook. Allemaal uit op eigen gewin. Nergens een hint van humor. Niet eens zwarte humor. Misschien is het boek me wel te realistisch. ( )