Bij langere series, of het nu strips, televisieseries of boekenreeksen zijn, is het altijd de vraag of de kwaliteit waarmee het begonnen is wel kan handhaven en of het nog wel lang genoeg blijft interesseren. Vaak genoeg heb ik ervaren hoe iets werd uitgesmeerd om het nog meer te kunnen rekken, als lezer en kijker enorm frustrerend want je wil naar het punt waar het allemaal om gaat en niet door flauwe zijwegen worden afgeleid. Een andere valkuil is het in herhaling vallen, iets waar vooral succesvolle televisieseries last van hebben.

Het mooie van Saga is dat het de hoofdpersonages waar het allemaal mee begonnen is, en dat is best een rijke schare aan verschillende wezens, ook in dit zesde deel prima in beeld heeft zonder flauw te worden of er onzinnige gebeurtenissen bij te halen. Het is juist zo boeiend omdat wanneer ik iets niets kan plaatsen, later weer opduikt en dan op zijn plaatsvalt.
De tekenstijl van Fiona Staples blijft ook buitengewoon sterk met haar bijzondere kleurenkeuzes en de wonderlijke wezens die ze tevoorschijn tovert.

Als ik het goed begrepen heb, komt in september Volume Nine uit en dat ze daarmee op de helft van het verhaal zijn. Ik ben heel erg benieuwd waar het nog allemaal heengaat. En hoeveel van Hazel, die het hele verhaal vertelt, haar leven gaan zien. ( )