Onze site gebruikt cookies om diensten te leveren, prestaties te verbeteren, voor analyse en (indien je niet ingelogd bent) voor advertenties. Door LibraryThing te gebruiken erken je dat je onze Servicevoorwaarden en Privacybeleid gelezen en begrepen hebt. Je gebruik van de site en diensten is onderhevig aan dit beleid en deze voorwaarden.
First published in four volumes between 1532 and 1552, Rabelais' comic masterpiece chronicles the adventures of a giant, Gargantua, and his son, Pantagruel. More than four centuries later, the terms "gargantuan" and "Rabelaisian" are synonymous with earthy humor, a surfeit of good food and drink, and pleasures of the flesh. This series of exaggerated fables was condemned upon its initial publication by the censors of the Collège de la Sorbonne. But beneath their bawdy, often scatological wit, the tales bear a deeper significance as the author's defense of daring and groundbreaking ideas. Using his ribald humor, Rabelais addresses timeless issues of education, politics, and philosophy. His parodies of classic authors as well as his own contemporaries offer a hilarious exposé of human folly and an enduring satire of history, literature, religion, and culture. This edition features the classic translation by Sir Thomas Urquhart and Pierre le Motteux.… (meer)
Gargantua en Pantagruel is een serie van vijf romans geschreven in de zestiende eeuw door François Rabelais, die handelen over de avonturen van twee reuzen, vader Gargantua en zijn zoon Pantagruel, extravagant en satirisch beschreven. Gargantua en Pantagruel behoort tot de belangrijkste werken van de wereldliteratuur. Het werd bijvoorbeeld opgenomen in de Verdensbiblioteket, een Noorse lijst van de honderd beste of invloedrijkste boeken ooit geschreven.[1] De invloed van het boek op latere schrijvers is zeer groot. Wellicht beïnvloedde het bijvoorbeeld Shakespeare.[2] Ook schrijvers als Sterne, Nashe, Diderot, Voltaire en de la Fontaine waren bewonderaars van Rabelais.[2][3]
Pantagruel was de eerst gepubliceerde roman van de serie. Het boek verscheen in 1532, en de schrijver gebruikte het pseudoniem Alcofrybas Nasier, een anagram van zijn echte naam. De Sorbonne verafschuwde het werk, maar omdat de Franse koning zich ermee vermaakte, ging Rabelais de latere delen onder zijn eigen naam uitgeven. De tekst is rauw en gewelddadig, en vol pikante en scatologische grappen. De beide figuren komen uit verschillende Franse sprookjes, waarin allerlei gebeurtenissen worden verklaard, hoe plaatsen aan hun naam komen, enzovoort. Rabelais heeft deze verhalen samengebracht en aangevuld met kritiek op de Kerk en de samenleving. Het boek bevat diverse verwijzingen naar de literatuur en filosofie van de klassieke oudheid en verschillende lange lijsten, bijvoorbeeld van fictieve boekentitels. Voltaire zag in het boek 'een historische parabel tegen het christendom'.[4]
Zeer bekend werden de negentiende-eeuwse Franse uitgaven met illustraties van Gustave Doré. Het boek werd meerdere keren volledig vertaald, de eerste keer al in 1682 door N.J. Wieringa.[5]
Inhoud [verbergen] 1 Het verhaal 1.1 Gargantua 1.2 Pantagruel 1.3 Het derde boek 1.4 Het vierde boek 1.5 Het vijfde boek
2 Referenties
[bewerken] Het verhaal
De eerste twee boeken kan men vergelijken met de Ilias van Homeros, de volgende drie met de Odyssee.[3]
[bewerken] Gargantua
De man van Gargamella, Grandgousier, staat overal bekend als een grote drinker en eter. Gargamella is al elf maanden zwanger als ze tijdens een groot drink- en eetfestijn moet bevallen. Haar zoon Gargantua wordt uit haar linkeroor geboren in plaats van uit haar schoot, omdat ze te veel ingewanden heeft gegeten. Als de zuigeling is geboren begint hij al onmiddellijk "drinken, drinken" te roepen. Tot zijn vijfde jaar doodt de kleine Gargantua zijn tijd met eten, drinken en slapen. Daarna krijgt Gargantua gedurende enkele jaren onderricht van de beste onderwijzers. Maar omdat hij steeds dommer en dwazer wordt, ziet zijn vader in dat het beter zou zijn als zijn zoon helemaal niets zou leren uit boeken of van onderwijzers.
Hij stuurt zijn zoon met de bediende Eudemon naar Parijs, naar de moderne Ponocrates. De studies die Gargantua onder leiding van Ponocrates volgt zijn een weldoordachte mengeling van geleerde oefeningen en ridderlijke spelen, opdat lichaam en geest harmonisch gestimuleerd worden. Ondertussen voert Gargantua's vader Grandgousier strijd tegen koning Picrocholle. Gargantua komt zijn vader bij die strijd helpen, waardoor ze de overwinning behalen. Gargamella's hart begeeft het van vreugde over de goede terugkeer van haar man en zoon.
[bewerken] Pantagruel
Gargantua's vrouw Badebec sterft in het kraambed, na hem een zoon te hebben gebaard: Pantagruel. Ook deze studeert in Parijs, waar hij bevriend geraakt met een man die Panurge heet. Nadien trekt hij - net als in het eerste boek Gargantua - ten oorlog, wanneer de Dipsoden (een vijandig volk) een inval doen. Uiteindelijk overwint hij. Na nog twee hoofdstukken (één waarin Pantagruel ziek komt te liggen en weer geneest, en een epiloog) eindigt het boek.
[bewerken] Het derde boek
Panurg twijfelt gedurende dit hele boek over de vraag of hij moet trouwen of niet. Op advies van Pantagruel raadpleegt hij geleerden, waarzeggers en anderen. Uiteindelijk gaat hij op een zeereis om het 'Orakel van de Heilige Fles' (Oracle de Bacbuc) te raadplegen.
[bewerken] Het vierde boek
De zeereis van Panurg en Pantagruel neemt dit hele boek in beslag. Onderweg bezoeken zij diverse eilanden en ontmoeten vele mensen.
[bewerken] Het vijfde boek
Ook dit boek beschrijft Panurgs zeereis, die eindigt met de aankomst bij het Orakel van de Heilige Fles. Het orakel spreekt niet meer dan één woord: 'Trinc'. Panurg concludeert hieruit dat wijn een inspirerende werking heeft en dat hij zo snel en zo vaak mogelijk moet trouwen. Er bestaat onzekerheid over de vraag of Rabelais het vijfde boek (volledig) zelf schreef.[2]
"Gargantua en Pantagruel" is het verhaal van twee reuzen. In dit boek wordt uitgebreid gegeten, gedronken, gepiest, gepoept en gepaard. Dit alles wordt met de nodige overdrijving opgeschreven. Een bekende scene is die waarin de jonge Gargantua de beste methode probeert te vinden om zijn kont af te vegen. Hij komt uit op een jonge gans die dik in zijn vel zit. Er valt veel te lachen in dit boek en de vertaling is prettig om te lezen. ( )
Bizar verhaal over 2 reuzen en hun belevenissen. Het verhaal is nogal verward. Het maakt veel gebruik van opsommingen (zo is er één hoofdstuk dat gewoon een opsomming van verschillende spelen), er wordt ook behoorlijk overdreven (zo eet de reus altijd duizenden dingen van dit en duizend dingen van dat, of er wordt een stad aangevallen met een paar honderdduizend man plus dan nog eens vijftigduizend cavalerie). Ook irritant is het gebruik van synoniem (lijkt gewoon een manier om zijn taalvaardigheid te bewijzen) en het proberen om exact te zijn, als er iemand wordt neergestoken dan wordt er precies verteld in welke ingewanden geraakt worden... ( )
Gargantua is het meest interessante van de boeken, duidelijk meest maatschappelijk geladen, humoristische tegenhanger van Erasmus en Morus. Pantagruel ook zeer onderhoudend, op het absurde af (sterke verwantschap met Lucianus). ( )
Informatie afkomstig uit de Engelse Algemene Kennis.Bewerk om naar jouw taal over te brengen.
Most noble and illustrious drinkers, and you thrice precious pockified blades (for to you, and none else do I dedicate my writings), Alcibiades, in that dialogue of Plato's which is entitled The Banquet, whilst he was setting forth the praises of his schoolmaster Socrates (without all question the prince of philosophers), amongst other discourses to that purpose said that he resembled the Sileni.
Citaten
Informatie afkomstig uit de Engelse Algemene Kennis.Bewerk om naar jouw taal over te brengen.
So far as I am concerned, I would have every man put aside his proper business, take no care for his trade, and forget his own affairs, in order to devote himself entirely to this book. I would have him allow no distraction or hindrance from elsewhere to trouble his mind, until he knows it by heart; so that if the art of printing happened to die out, or all books should come to perish, everyone should be able, in time to come, to teach it thoroughly to his children, and to transmit it to his successors and survivors, as if from hand to hand, like some religious Cabala.
If you say to me: 'It does not seem very wise of you to have written down all this gay and empty balderdash for us,' I would reply that you do not show yourself much wiser by taking pleasure in the reading of it.
If you want to be good Pantagruelists, moreover - that is to say, to live in peace, joy, and health, always making good cheer - never trust in men who peer from under a cowl.
Friar John: "By my thirst, dear friend, when the snows are on the mountains - the head and chin, I mean - there's no great heat in the valleys of the cod-piece." Panurge: "By the blisters on your heels, you don't understand plain logic. When the snow's on the mountains there is thunder, lightning, whirlwinds, avalanches, tempests and all the devils in the valleys...You mock me for my greying hair, but you don't consider that my nature is like the leeks, which we find white on top when its tail's green, straight, and vigorous."
Laatste woorden
Informatie afkomstig uit de Engelse Algemene Kennis.Bewerk om naar jouw taal over te brengen.
Informatie afkomstig uit de Engelse Algemene Kennis.Bewerk om naar jouw taal over te brengen.
This work does indeed contain all five of the books of Gargantua and Pantagruel (i.e. Gargantua, Pantagruel, The Third Book, The Fourth Book, The Fifth Book), even though in some cases (e.g. the Penguin Classics edition), only ‘Gargantua’ and ‘Pantagruel’ are mentioned on the front cover.
Any editions consisting of only ‘Gargantua’ and ‘Pantagruel’ (check the table of contents) should be separated from this work.
This work consists of the five books of Gargantua and Pantagruel, i.e.: - Gargantua - Pantagruel - The Third Book (Le tiers livre) - The Fourth Book (Le quart livre) - The Fifth Book (Le cinquième livre) Should not be combined with editions that contain only the first two books.
First published in four volumes between 1532 and 1552, Rabelais' comic masterpiece chronicles the adventures of a giant, Gargantua, and his son, Pantagruel. More than four centuries later, the terms "gargantuan" and "Rabelaisian" are synonymous with earthy humor, a surfeit of good food and drink, and pleasures of the flesh. This series of exaggerated fables was condemned upon its initial publication by the censors of the Collège de la Sorbonne. But beneath their bawdy, often scatological wit, the tales bear a deeper significance as the author's defense of daring and groundbreaking ideas. Using his ribald humor, Rabelais addresses timeless issues of education, politics, and philosophy. His parodies of classic authors as well as his own contemporaries offer a hilarious exposé of human folly and an enduring satire of history, literature, religion, and culture. This edition features the classic translation by Sir Thomas Urquhart and Pierre le Motteux.
)
)
)
Google Books — Bezig met laden...
(3.74)
3
Pantagruel was de eerst gepubliceerde roman van de serie. Het boek verscheen in 1532, en de schrijver gebruikte het pseudoniem Alcofrybas Nasier, een anagram van zijn echte naam. De Sorbonne verafschuwde het werk, maar omdat de Franse koning zich ermee vermaakte, ging Rabelais de latere delen onder zijn eigen naam uitgeven. De tekst is rauw en gewelddadig, en vol pikante en scatologische grappen. De beide figuren komen uit verschillende Franse sprookjes, waarin allerlei gebeurtenissen worden verklaard, hoe plaatsen aan hun naam komen, enzovoort. Rabelais heeft deze verhalen samengebracht en aangevuld met kritiek op de Kerk en de samenleving. Het boek bevat diverse verwijzingen naar de literatuur en filosofie van de klassieke oudheid en verschillende lange lijsten, bijvoorbeeld van fictieve boekentitels. Voltaire zag in het boek 'een historische parabel tegen het christendom'.[4]
Zeer bekend werden de negentiende-eeuwse Franse uitgaven met illustraties van Gustave Doré. Het boek werd meerdere keren volledig vertaald, de eerste keer al in 1682 door N.J. Wieringa.[5]
Inhoud
[verbergen] 1 Het verhaal 1.1 Gargantua
1.2 Pantagruel
1.3 Het derde boek
1.4 Het vierde boek
1.5 Het vijfde boek
2 Referenties
[bewerken] Het verhaal
De eerste twee boeken kan men vergelijken met de Ilias van Homeros, de volgende drie met de Odyssee.[3]
[bewerken] Gargantua
De man van Gargamella, Grandgousier, staat overal bekend als een grote drinker en eter. Gargamella is al elf maanden zwanger als ze tijdens een groot drink- en eetfestijn moet bevallen. Haar zoon Gargantua wordt uit haar linkeroor geboren in plaats van uit haar schoot, omdat ze te veel ingewanden heeft gegeten. Als de zuigeling is geboren begint hij al onmiddellijk "drinken, drinken" te roepen. Tot zijn vijfde jaar doodt de kleine Gargantua zijn tijd met eten, drinken en slapen. Daarna krijgt Gargantua gedurende enkele jaren onderricht van de beste onderwijzers. Maar omdat hij steeds dommer en dwazer wordt, ziet zijn vader in dat het beter zou zijn als zijn zoon helemaal niets zou leren uit boeken of van onderwijzers.
Hij stuurt zijn zoon met de bediende Eudemon naar Parijs, naar de moderne Ponocrates. De studies die Gargantua onder leiding van Ponocrates volgt zijn een weldoordachte mengeling van geleerde oefeningen en ridderlijke spelen, opdat lichaam en geest harmonisch gestimuleerd worden. Ondertussen voert Gargantua's vader Grandgousier strijd tegen koning Picrocholle. Gargantua komt zijn vader bij die strijd helpen, waardoor ze de overwinning behalen. Gargamella's hart begeeft het van vreugde over de goede terugkeer van haar man en zoon.
[bewerken] Pantagruel
Gargantua's vrouw Badebec sterft in het kraambed, na hem een zoon te hebben gebaard: Pantagruel. Ook deze studeert in Parijs, waar hij bevriend geraakt met een man die Panurge heet. Nadien trekt hij - net als in het eerste boek Gargantua - ten oorlog, wanneer de Dipsoden (een vijandig volk) een inval doen. Uiteindelijk overwint hij. Na nog twee hoofdstukken (één waarin Pantagruel ziek komt te liggen en weer geneest, en een epiloog) eindigt het boek.
[bewerken] Het derde boek
Panurg twijfelt gedurende dit hele boek over de vraag of hij moet trouwen of niet. Op advies van Pantagruel raadpleegt hij geleerden, waarzeggers en anderen. Uiteindelijk gaat hij op een zeereis om het 'Orakel van de Heilige Fles' (Oracle de Bacbuc) te raadplegen.
[bewerken] Het vierde boek
De zeereis van Panurg en Pantagruel neemt dit hele boek in beslag. Onderweg bezoeken zij diverse eilanden en ontmoeten vele mensen.
[bewerken] Het vijfde boek
Ook dit boek beschrijft Panurgs zeereis, die eindigt met de aankomst bij het Orakel van de Heilige Fles. Het orakel spreekt niet meer dan één woord: 'Trinc'. Panurg concludeert hieruit dat wijn een inspirerende werking heeft en dat hij zo snel en zo vaak mogelijk moet trouwen. Er bestaat onzekerheid over de vraag of Rabelais het vijfde boek (volledig) zelf schreef.[2]