Deel 3 van de Steppoli-tetralogie, waarvan de delen afzonderlijk kunnen gelezen worden. Een wereldvreemde, door vliegangst verlamde en door een internetfotomodel in de luren gelegde professor klassieke talen schrijft zijn meelijwekkend relaas neer vanuit een Argentijnse gevangeniscel. De liefde in al haar ontzettende en minder fraaie facetten uit de doeken gedaan, met een professor Unrat van het digitale tijdperk als spotvogel. Pfeijffer bewijst na 'La Superba' en 'Brieven uit Genua' onomstotelijk in topvorm te zijn en maakt nog maar eens zijn stilistische superioriteit staalhard duidelijk.

"Op tientallen sites, die een fatsoenlijk man uit schaamte en afschuw zou mijden, zag ik haar zitten, leunen en liggen in haar weergaloze vormen met het pronte volrijm van haar distichon in fracties van seconden volmaakt expliciet en eenduidig uitgelicht tot in haar volta, die een valkuil was van tranen in haar tengere, heldere klinkdicht, dat was ontdaan van alle metaforen." ( )