Deon Meyer ken ik als de schrijver van vrij goede detectives, die zijn gesitueerd in Zuid Afrika. Altijd zeer prettig om te lezen,maar het blijven wel detectives, waarvan ik vaak na enige tijd niet eens precies meer weet hoe het verhaal ook alweer afliep. Want dat is het ding met detectives, ze volgen vaak hetzelfde patroon en lijken daarom wat op elkaar, en smelten in mijn hoofd samen tot een grote detective-klont.
Koorts daarentegen is een totaal ander boek. Hoewel door de uitgever in hetzelfde jasje gegoten als de eerdere detectives,en met een ondertitel die een moord doet vermoeden,en het onderzoek daarnaar, is dit boek zeker geen klassieke detective. Het verhaal speelt zich af in een post apocalyptische wereld, waarin de bevolking is gedecimeerd door een vreselijke koorts en waarin de overlevenden het - al dan niet samen - moeten zien te redden. Hoofdpersoon Nicolaas Storm, de verteller van het verhaal, en zijn vader WIllem, behoren tot de overlevenden. Maar wie is de baas in deze wereld? Dieren verwilderen en roedels wilde honden vallen mensen aan, en onder de mensen lijkt het recht van de sterkste te gelden. Willem daarentegen gelooft in de democratie en in de wetenschap, in de scheiding van kerk en staat en in de redelijkheid van de mens. Hij start een nieuwe leefgemeenschap die groeit en floreert, maar waar de spanning steeds aanwezig is. De aanvallen van buitenaf, en daarmee de noodzaak van een leger. Maar ook de aanvallen van binnenuit, de macht van een charismatische dominee, de invloed van het leger, het populisme De wereld in het klein eigenlijk. Het sterke punt van dit boek is precies dat spanningsveld, en je zou dit daarom bijna een politieke thriller kunnen noemen, doorkruist door de vader-zoon relatie Willem-Nicolaas, waarop Nicolaas als het ware terugkijkt op het moment dat hij het verhaal vertelt, en die ik enorm mooi en weemoedig beschreven vond.
De ontknoping van het boek was echter wat teleurstellend en voelde afgeraffeld, slordig en onwaarschijnlijk. ( )