Heb je het eind van de jaren ’80 in Nederland doorgebracht, dan denk je bij het lezen van dit boek of je nu wilt of niet aan de familie Flodder. De eerste indruk van deze familie, bestaande uit twee broers, hun zus en haar zoon, is dat het een losgeslagen zootje ongeregeld is. Gaandeweg blijkt dat de familie Flodder nog een tamelijk onschuldige familie is in vergelijking met de familie Benade.

Lees verder op deze pagina van mijn boekenblog. ( )

Het boek verhaalt over het leven van Mol en Pop, hun beider zoon Lambert en broer Treppie. Een incestueuze –blanke- verhouding tussen een zus , haar twee broers en het uit de relatie tussen Mol en Pop geboren kind Lambert. Levend aan de zelfkant van de samenleving en opgeborgen in een tot getto verworden woonwijk proberen deze mensen het hoofd boven water te houden terwijl de maatschappelijke omwenteling die een einde van de apartheid zal maken aanstaande is. Angst voor verandering, straatarme levensomstandigheden en een sterk racistisch mensbeeld bepalen voorts de kern van het verhaal.
De geschiedenis van de familie wordt beeldend neergezet, de karakters zijn goed beschreven en roepen uiteindelijk nog sympathie op ook, waardoor de roman zich vlot laat lezen. Van Niekerk beschrijft de mensen met een milde pen, veroordeelt niet en toont ons een andere kant van de apartheidspolitiek die ook verantwoordelijk is voor de bittere armoede en uitzichtloosheid van een deel van de blanke bevolking.

Een typisch Zuid-Afrikaanse roman ? Neen, het verhaal kan zich ook elders in de wereld afspelen; de zelfkant van de samenleving wordt in vele naties tentoon gesteld en de in deze kringen levende vooroordelen over andere culturen zijn overal waarneembaar. Dat de roman zich afspeelt in de periferie van Johannesburg en de ingrediënten Afrikaans zijn betekent geenszins dat deze roman typisch Zuid-Afrikaans is.

Géén Agaat, maar wel goed geschreven. ( )