De filosoof John Gray (1948) schrijft geen vrolijke boeken; hij is een tamelijk pessimistische denker, maar zijn boeken getuigen van een tomeloze eruditie en belezenheid. Dit fascinerende werk over atheïsme is daarop geen uitzondering. Gray is zelf atheïst, maar richt zich nu tegen die vormen van atheïsme die menen dat vooruitgang mogelijk is wanneer religie wordt uitgebannen. Wat ze niet beseffen, stelt Gray, is dat hun atheïsme, met een stevig geloof in vooruitgang en in de mensheid, de ene vorm van geloof inwisselt voor een andere. Moderne seculiere, materialistische en humanistische levensbeschouwingen zijn doordrongen van millenaristische en gnostische denkvormen, waarbij geweld en repressie aan de orde van de dag zijn. Gray bespreekt zeven vormen van atheïsme, geïllustreerd aan de hand van filosofen en schrijvers. Spraakmakend en boeiend, een boek dat zowel een religie- als atheïsmekritiek is, en waarbij Gray uiteindelijk tamelijk verrassend uitkomt bij een 'atheïsme van de stilte' dat een lofzang is op de mystieke onbegrijpelijkheid van de werkelijkheid. Met literatuurverwijzingen in eindnoten. Een aanrader; een zeer origineel boek van een atheïst die het atheïsme zelf onder kritiek stelt. ( )