Als lezer word je hier deelachtig gemaakt aan de dialoog tussen twee literaire giganten. 268 brieven geschreven tussen september 1927 en december 1939 krijgen hier een prachtig verzorgde uitgave, voorzien van 150 pagina's van begeleidende notities en van nog eens 60 pagina's met de nodige biografische en andere achtergronden. Ik ben tijdens het lezen van deze briefwisseling beginnen nota's nemen maar deze hier overlopen zou omwille van de rijkdom aan onderscheiden thema's te ver leiden. Beide auteurs zijn als Oostenrijkse joden in ballingschap moeten gaan voor het oprukkend nationaalsocialisme. De in 1933 naar Frankrijk gevluchte Roth had dit veel vroeger voorzien dan de meer voorzichtige wereldburger die Zweig was. In hun brieven geven zij uiting aan zowel dagdagelijkse beslommeringen, aan de politieke ontwikkelingen, aan de moeilijkheden van het leven als schrijver in ballingschap, aan hun beider literaire werkzaamheden, aan de toenemende problemen met uitgevers, en aan hun toenemende vertwijfeling. Een steeds negatiever klinkende en steeds in geldnood verkerende Roth klampt zich in zijn in alcohol gedrenkt cynisme steeds meer vast aan de door hem wat geïdealiseerde, succesrijke Zweig die op zijn beurt vruchteloos probeert om Roths alcoholisme in te tomen. Maar Roth toont zich geregeld als alcoholist pur sang met alle bijhorende minimaliserende rationalisaties en externalisaties. De vriendschap tussen Roth en Zweig, en vooral hoe deze in de laatste brieven vorm krijgt, leest bij momenten als therapeutisch proces. ( )