Dit is duidelijk een boek geschreven door een antropoloog want de feiten in het verhaal zijn goed doordacht en worden goed, maar uitgebreid besproken. Dat stoorde mij wel een beetje, want ik houd wel van een beetje vaart in mijn boeken. Ergens na een derde van het boek begint die vaart wat te komen. Maar het blijft toch bij tijden terug vallen in antropologische uiteenzettingen en dat gaat ten koste van het verhaal.
Dat wordt verteld door Lucas, een jonge student in bosbouwkunde uit Wageningen die 6 maanden in Bolivia heeft gewerkt bij een bebossingsproject. Een paar dagen voor hij naar Nederland zal terugkeren wordt hij geconfronteerd met de moord op een jongetje. Dan blijkt dat dit al de derde jongen is die vermoord is, steeds met een tussenpozen van 6 maanden en steeds rond de zonnewende.
Het verhaal gaat vooral over de inwoners van de dorpjes die, naast de westerse godsdienst waar ze naar bekeerd zijn, ook vast houden aan de oude godsdienst van de natuurgoden. Dit botst vaak met de priesters die vanuit Europa zijn gekomen om de bekeringen te bewerkstelligen. ( )