Sociale roman, ontstaan uit een dagboek. Een Schwob-boek.. Ambtenaar Belmiro.: baan bij 'Groei en ontwikkeling'. Nergens een toelichting over deze ambtenarij. Hij stamt van een oude stam uit het boerenleven, maar hij is een dromer, een antiheld, kan nergens iets beslissen of stappen ondernemen. Hij is melancholisch en is karakterieel géén Braziliaan. In zo een drukke en wervelende Braziliaanse wereld beperkt het boek zich vrij nauw tot een kleine vriendengroep in een afgelegen stadje. Belmiro heeft ook behoefte aan genegenheid, maar onderneemt ook hier géén stappen. Platonisch is hij verliefd op een meisje, van bijzondere afkomst. Hij sublimeert deze figuur tot iets onbereikbaar. Dit is de rode draad doorheen het 'verhaal'. Daarnaast zijn er dagboekgewijs verhalen , gesprekken, overdenkingen met zijn vriendenkring. Velen hebben een andere gezindte qua politiek, filosofie.... Er is zelfs een rebellerende vriend bij die hem zelfs in problemen brengt enz... Gaandeweg valt de vriendengroep uit elkaar. Het zijn die vriendenbanden en verhalen die naast de rode lijn het dagboek doen versmelten tot een roman.
Er is geen plot tegen een vaag vermelde politieke en corrupte maatschappelijke achtergrond, maar toch leest het boek vlot en boeiend : gevoelens, herinneringen en veel mijmeringen met wat toogfilosofie.
De hoofdfiguur twijfelt voortdurend over alles en nog wat. Als zijn vrienden stilaan wegtrekken, zijn zus sterft en de andere zus dementeert, vraagt hij zich af wat hij nog op aarde doet. Hij vindt dat hij niets gepresteerd heeft en de kans om nog iets te verwezenlijken is nihil. Zijn leven staat voor hem stil en hij voelt zich oud. Dit boek blijkt met Belmiro veel autobiografische weerspiegelingen te geven van de auteur.. ( )