Women don’t owe you pretty. Door: Florence Given.

Ironisch genoeg gaven de title én de cover me zin om het boek te lezen. Het is een glossy boek, met harde kaft en veel kleurrijke illustraties, ik verwachtte niet dat ik er iets in zou onderlijnen. En toch deed ik dat veelvuldig, wat wil zeggen dat ik het écht een goed boek vond.

Florence is jong, wit, slank, cisgender en heeft geen lichamelijke beperkingen, dat maakt dat zij (net als velen onder ons) privileges heeft en daar is ze zich terdege van bewust. Daarnaast heeft ze als queerpersoon vaak af te rekenen met vooroordelen en soms zelfs vijandigheid. En, zoals een grote groep vrouwen, werd zij jammer genoeg het slachtoffer van seksueel misbruik. Al die bagage en ervaringen én haar onuitputtelijke drang tot groei maken haar een stem waar je naar wilt luisteren. Zij doet de schellen van onze ogen vallen op het vlak van witte privileges, het patriarchaat en het kapitalisme, de male gaze, consent, lichaamshaar en zelfliefde. De goede en slechte kanten van sociale media, gender en seksualiteit en zo veel meer komen op een boeiende, recht voor de raap manier aan bod in dit urgente, hedendaagse boek.

Veel dingen die ze schrijft zijn niet nieuw maar de manier waarop Given ze brengt is dat wél: duidelijk, eenvoudig en met diepgang, krachtig, herkenbaar en geflankeerd door haar geweldige illustraties. Women don’t owe you pretty is een boek dat je op je nachtkastje moét hebben. ( )