Stemvorken. Door A.F.Th. Van der Heijden.

Als mijn recensie rechtswaarde moet hebben dan zou ik me onthouden wegens niet meer in staat tot een onpartijdig oordeel. De media staan vol kritiek op dit boek. Allerhande soorten media, ook bronnen die ik hoog acht. Media die bestaat uit mensen die Van der Heijden misschien beter had geraadpleegd voor hij aan dit kloeke boekwerk begon, maar dit terzijde. Kloek want 888 pagina’s dik, én een nieuw deel van De Tandeloze Tijd, met linken naar de Homo Duplex reeks. Reden voor fans van beide cycli om dit deel ook te lezen.

In tegenstelling tot A.F.Th. leef ik niet in een soort van afzondering (zoals hij zelf in een interview trots verkondigde. Een soort van grot zonder smartphone of computer, hij schrijft zodoende al die pagina’s met de hand, best indrukwekkend) dus luister ik wel eens naar een podcast; Damn Honey en de Lesbische liga kwamen al voorbij. Uit die afleveringen leerde ik dat ‘scharen’ (‘stemvorken’ in dit geval, afgeleid van ‘zuignappen’) iets is dat eerder in de hoofden van witte cismannen bestaat dan in het bed van lesbische stellen. Maar ach, een schrijver mag schrijven wat hij wil. Noem het een geoorloofde fantasie. Al is die vaak zeer ver van de werkelijkheid verwijderd.

Er als schrijver van uitgaan dat jouw boek, in tegenstelling tot Twee vrouwen van Harry Mulisch wél geil is, is in dit geval een schromelijke vergissing. Ik las enkele interviews met Van der Heijden voor ik aan het boek zelf begon; het rare is dat ik in beide vaak dezelfde uitspraken tegenkwam. Hij spreekt en denkt dus zoals zijn personages, of omgekeerd. Bijvoorbeeld in verband met Twee vrouwen maar ook over de vriend die hem vertelde over ‘scharende vrouwen’ die hij ooit zag…

Dat werkt soms bevreemdend maar werpt voor mij nog een ander probleem op. A.F.Th. schrijft/spreekt in een eigen taal: bombastisch, ouderwets, omfloerst, met metaforen die hoogst origineel te noemen zijn. In zijn boeken moet je als lezer telkens even inkomen, je moet weer wat wennen aan zijn idioom. Vaak past die taal wel bij het verhaal en de personages. In het geval van Zwanet, één van de hoofdpersonen in de ‘lesbische affaire’ (hoewel de vrouwen zelf het L-woord niet graag in de mond nemen, ‘tenen met aardpek ertussen’ daarentegen wel), komen die taal en de daarbij horende uitwijdingen zeer gekunsteld over. Het maakt haar eerder tot een vreemd soort sprookjesfiguur dan tot een hitsige hedendaagse vrouw van vlees en bloed. Een libido-killer dus. Net zoals de spuug-, urine-, zweet- en andere plastische beschrijvingen. Noem me preuts, belast met smetvrees of weinig fantasievol maar die (minder frisse) geuren en kleuren krijgen mij niet warm. Integendeel.

Vaak zijn dingen ook ongeloofwaardig. Ik heb, in tegenstelling tot een lesbische relatie die ik niet heb, wél een vrouwelijk lichaam dus op dat vlak mag ik zelf oordelen. Het is volgens mij fysiek onmogelijk om ‘je arm op zijn plaats te laten werpen, tot in een slipje, tot in de vrouw zelf, met ringen en al’. Ik vergeet ook nooit mijn slipje naar beneden te doen voor ik ga ‘zeiken’ en mijn vulvalippen laten geen afdruk in reliëf achter in mijn onderbroek. Maar in de ‘grot’ van Van der Heijden zijn de vrouwen blijkbaar anders gebouwd.

Het ‘stemvorken’, ‘de traan’, er was al veel om te doen. Misschien was dat zelfs onderdeel van een groot masterplan. Geen idee hoe het er in hoofd van deze originele, schrijfgrage, oudere heteroman aan toe gaat. Lees dit boek, zou ik zeggen, om een glimp op te vangen van zijn doel / zijn plan / dit onderdeel van zijn levenswerk. En vel vooral uw eigen oordeel. Dat is mijn devies wel vaker. “Never judge a book by it’s cover” en ook niet op basis van recensies, meningen, opinies van anderen die vaak het hele boek niet eens gelezen hebben. Ik wel, al geef ik toe dat ik hier en daar iets (niet zo smakelijks of te langdradig) heb overgeslagen.

Ten slotte, als u op zoek bent naar echt geile vrouwenseks, echte liefde én een prachtig, intelligent verhaal lees dan De Meisjeskleedkamer van Karen Connely. Voor queerseks in al zijn maten en vormen kan u terecht in de hete verhalenbundel Damn Horny (van eerder genoemde Damn Honey). Laaf u aan de bron en niet aan een slap afkooksel ;) ( )