Nederlandse science fiction ben ik nog maar weinig tegengekomen dus als ik dat zie, wil ik het ook gelijk lezen. Dat dit boek tussen de literatuur in de schappen staat, zegt ook wel iets over dat we in Nederland geen science fiction traditie hebben. Zelf zou ik dit boek niet tussen de literatuurboeken zetten (nadat ik dit typte ging ik aan mijzelf twijfelen, heb mijn boekenkasten afgespeurd en ja, daar staat Concept M, Aafke Romeijn haar vorige science fiction boek tussen de andere science fiction boeken) omdat het niet die literatuursfeer heeft en zeker wel die van science fiction.

7B speelt zich in hetzelfde universum af als Concept M en kan zeker als een opvolger daarvan beschouwd worden omdat er terugverwezen wordt naar gebeurtenissen uit Concept M. Maar tegelijkertijd kun je 7B ook prima lezen zonder iets van Concept M te weten. Omdat ik nogal moe word van al die boeken die in series worden uitgegeven, vind ik dit een uitstekende oplossing. Niks moet, alles mag.

Wat ik ook heel aangenaam vind van Aafke Romeijn is dat ze het verhaal in Nederland laat afspelen en wel in de provincie Groningen. Daar is 7B gebouwd, een woon-werk complex dat een hele stad omhelst. Daar krijgen wij inzicht in hoe een gezin leeft waarvan moeder en haar twee dochters chronisch ziek zijn (zoals 40% van Europa) en vader voornamelijk verlangt om weer naar Turkije te gaan waar een oorlog gaande is om de delfstof genaamd kleurstof, dat de chronisch zieken nodig hebben om in leven te blijven.

De moeder werkt bij een bedrijf dat content van het internet checkt op of het toelaatbaar is wat betreft geweld en incest en dergelijken. Dit deed me gelijk denken aan Wat Wij Zagen, het boekenweekgeschenk 2021 van Hanna Bervoets waarin dit ook een thema is. Natuurlijk niet vreemd in deze tijd waarin het internet zo ons leven bepaalt en er door allerlei bedrijven gemodereerd wordt waar nog wel eens vraagtekens bij gezet kunnen worden. In 7B wordt daar nog eens een extra dimensie aan toegevoegd wat het boek ook heel spannend maakt.

De schrijfstijl van Aafke Romeijn spreekt mij wat minder aan. Het kan door het Nederlands komen, de taal waarin ik niet gewend ben om science fiction te lezen. Maar ik denk dat het dat niet alleen is. Het komt allemaal wat koud op mij over, wat afstandelijk terwijl er toch ook heftige emoties spelen en dat zit hem in de manier waarop het beschreven is. Wanneer de schrijfstijl warmbloediger was geweest, had ik het een perfect boek gevonden. ( )

7B. Door: Aafke Romeijn.

Aafke ken ik door haar prachtige kleine boekje Leegstand. Toen ik dat gelezen had ben ik haar gaan volgen op Instagram. Ze is een boeiend, kleurrijk persoon, die op een positieve manier afwijkt van de middelmoot. Daar hou ik van.

7B speelt zich af in Groningen in 2040. We volgen een oorlogsveteraan die verdriet heeft om zijn vriend en collega die op mysterieuze wijze verdween tijdens een missie. We volgen ook zijn vrouw die voor Konnekt werkt (een soort van Facebook, in overheidshanden) en haar vriendin/collega Merel. Ondertussen maken we ook kennis met een infiltrante van de Europese geheime dienst. Elk aan sich hebben ze een boeiend verhaal, en de manier waarop hun verhalen bij elkaar komen zorgt voor een spannende ontknoping.

De wereld in 7B verschilt van die van ons, vooral van die wereld die we ons nog herinneren van voor de pandemie. En net dat verschil, die kleine afstand, maakt het verhaal extra eng. Oké, het is fictie, toekomstfictie en toch komen veel dingen al akelig dichtbij: de kleurcodes, de griepgolven, de chronisch zieken,… Ze geeft ons een inkijkje in hoe onze wereld kan worden.

Romeijn toont met haar verhaal aan dat systemen ten alle tijden bestaan uit mensen. Mensen die hun eigen, niet te voorspellen, innerlijke drijfveren hebben. Zo blijft het mogelijk dat één individu (of een paar enkelingen) een systeem kapot maakt. Ze laat je nadenken over de toekomst, over waar we als mensheid naar toe (kunnen) gaan, en dat is boeiend.

De oppervlakkige personages en de vele gedetailleerde omgevingsbeschrijvingen maken dat je het boek leest met een zekere afstand. Maar net die afstand maakt de dreiging die over het verhaal hangt ook groter. Lees haar boek en oordeel vooral zelf. ( )