Voor mij duidelijk een boek dat in de helft van het aantal bladzijden ook wel voldoende zou zijn geweest. Nu zijn het ruim vierhonderd bladzijden en komt er zoveel herhaling in voor dat ik hele stukken ging scannen in plaats van lezen waarbij ik niet het gevoel had ook maar iets te missen.

Het onderwerp boeide mij ook niet heel erg namelijk het schrijven van een boek over een meesteroplichter. Nu wordt er wel vaak gezegd dat kunstenaars het beste kunnen putten uit hun eigen ervaringen en daarom hebben, vrees ik, er ook zo ontzettend veel boeken over het schrijven van boeken het licht kunnen zien. Voor mij een te uitgekauwde manier om het werkelijke verhaal weer te geven. En het echte verhaal is hier of wat de meesteroplichter vertelt nu waar is of niet.

Deze meesteroplichter is weinig sympathiek te noemen dus dat helpt ook al niet mee. Er is niets wat me ook maar een klein beetje in deze man aanspreekt. Daarnaast is er ook nog de schrijver zelf waar ik ook al geen warme band mee krijg. En dit zijn op zich geen voorwaarden om enthousiast over een boek te kunnen worden maar omdat de rest me ook al niets doet, zoek ik naar wat het nog wel zou kunnen doen. Ik heb immers het boek toch uitgelezen.

Ergens had ik gehoopt dat tegen het einde na die eindeloze reeks van herhalingen er een passage kwam die dit allemaal in een klap in een geniaal licht zette. Ik heb namelijk wel dikkere boeken dan dit gelezen met nog veel meer herhaling wat mij wel heel veel deed. Helaas ook dat bleef nu uit.
Dit boek gaat dan ook snel naar buitenbiebje, wie weet dat iemand anders er wel van kan genieten. ( )