Onze site gebruikt cookies om diensten te leveren, prestaties te verbeteren, voor analyse en (indien je niet ingelogd bent) voor advertenties. Door LibraryThing te gebruiken erken je dat je onze Servicevoorwaarden en Privacybeleid gelezen en begrepen hebt. Je gebruik van de site en diensten is onderhevig aan dit beleid en deze voorwaarden.
'My name is Oscar, I'm ten years old...They call me Egghead, I look about seven, I live in hospital because of my cancer and I've never written to you because I don't even know if you exist, ' writes Oscar to God. Oscar is ill, and no one, especially not his parents, can tell him what he already knows: that he is dying. Granny Rose, the oldest of the 'ladies in pink' who come to visit the patients, makes friends with Oscar. She suggests that he play a game: to pretend that each of the following twelve days is a decade of his imaginary life. One day equals ten years, and every night Oscar writes a letter to God telling him about his life. The ten letters that follow are sensitive, funny, heartbreaking and, ultimately, life-affirming. Oscar and the Pink Lady is a small fable with a very big heart… (meer)
Een mooie vondst is het van Schmitt, om een terminaal ziek jongetje van 10 elke dag die hem rest als een decennium te laten beleven en daardoor toch een volwaardig leven te laten leiden. De vrij en vranke toon van het jongetje doet erg aan de Kleine Prins van Exupery denken, inclusief de wijsneuzerige inslag. Af en toe erg aandoenlijke passages. Maar daarmee is helaas alles gezegd: ik vond het personage van de Roze Dame veel te suikerzoet en idem dito voor de levenswijsheden en religieuze waarheden die onderweg verkocht worden. Ik zag ook opvallende parallellen met “La vie devant Soi” van Romain Gary (gepubliceerd onder het pseudoniem Emile Ajar), waar ook een 10-jarig jongetje onder de hoede van een bejaarde Mme Rosa wordt geplaatst. Maar dat boek is veel realistischer en veel diepgravender dan dat van Schmitt. ( )
Mooi verhaal, heel vlot leesbaar. Al stel ik me de vraag of een kind van tien, dat op sterven ligt, kan refereren naar de leeftijden die ouder zijn dan hem. Het maakt dat je niet gelooft dat het geschreven is door een kind van tien en dat is misschien een beetje jammer. Het neemt niet weg dat het een knap verhaal is vol humor en ontroerende momenten. ( )
INHOUD Een jongetje met leukemie heeft nog ongeveer twee weken te leven. Een oude zuster in het ziekenhuis zegt dat hij brieven moet sturen naar God. Over de laatste twee weken an zijn leven. Een naieve benadering van leven, dood, geloof en schuld.
MENING De woordkeus is net als bij de andere boekjes van Schmitt soms iets te ouwelijk voor een kind van die leeftijd, maar het verhaaltje is erg mooi en ontroerend. Vooral de manier waarop de jongen de mislukking van de dokter interpreteert als een fout van hemzelf en het geforceerde gedrag van zijn verdrietige ouders alsof ze hem niet meer willen nu hij ziek is, is erg mooi en triest. Je leest het boekje in nog geen uurtje maar het maakt sterk indruk. ( )
Informatie afkomstig uit de Franse Algemene Kennis.Bewerk om naar jouw taal over te brengen.
For Danielle Darrieux
À Danielle Darrieux
Eerste woorden
Informatie afkomstig uit de Franse Algemene Kennis.Bewerk om naar jouw taal over te brengen.
Lieber Gott ich heisse Oskar, ich bin zehn Jahre alt, und ich habe die Katze, den Hund und das Haus angezündet (ich glaube, ich habe sogar die Goldfische gegrillt), und das ist der erste Brief, den ich Dir schicke, weil ich bis jetzt wegen der Schule nicht dazu gekommen bin.
Chere Dieu,
Je m'appelle Oscar, j'ai dix ans, j'ai foutu le feu au chat, au chien, à la maison (je crois même que j'ai grillé les poissons rouges) et c'est la première lettre que je t'envoie parce que jusqu'ici, à cause de mes études, j'avais pas le temps.
Citaten
Informatie afkomstig uit de Duitse Algemene Kennis.Bewerk om naar jouw taal over te brengen.
Je mehr Schläge du aufs Maul bekommst, um so mehr hältst du aus.
Man muss zwischen zwei Arten von Schmerz unterscheiden, dem körperlichen und dem seelischen Schmerz. Den körperlichen Schmerz hat man zu ertragen. Den seelischen Schmerz hat man sich selbst ausgewählt.
Je älter man wird, um so mehr Findigkeit muss man entwickeln, damit man das Leben zu schätzen weiß.
Schreiben ist nichts anderes als Schwindeln mit Schnörkeln drum herum.
Man tut immer so, als käme man nur in ein Krankenhaus, um gesund zu werden. Dabei kommt man auch rein, um zu sterben.
Laatste woorden
Informatie afkomstig uit de Franse Algemene Kennis.Bewerk om naar jouw taal over te brengen.
Es stand drauf: 'Nur der liebe Gott darf mich wecken.'
'My name is Oscar, I'm ten years old...They call me Egghead, I look about seven, I live in hospital because of my cancer and I've never written to you because I don't even know if you exist, ' writes Oscar to God. Oscar is ill, and no one, especially not his parents, can tell him what he already knows: that he is dying. Granny Rose, the oldest of the 'ladies in pink' who come to visit the patients, makes friends with Oscar. She suggests that he play a game: to pretend that each of the following twelve days is a decade of his imaginary life. One day equals ten years, and every night Oscar writes a letter to God telling him about his life. The ten letters that follow are sensitive, funny, heartbreaking and, ultimately, life-affirming. Oscar and the Pink Lady is a small fable with a very big heart
▾Beschrijvingen bibliotheek
Geen bibliotheekbeschrijvingen gevonden.
▾Beschrijving door LibraryThing leden
Boekbeschrijving
Dat was het dan, God. Ik weet niet wat ik je vanavond moet vragen want het is zo'n mooie dag geweest. Of ja, toch. Zorg ervoor dat morgen alles goed gaat met de operatie van Peggy Blue. Niet zoals met de mijne, als je begrijpt wat ik bedoel.
Tot morgen, kus, Oscar
De twaalfjarige Oscar schrijft vanuit zijn ziekbed brieven aan God. In die brieven, die sprankelen van levenslust, vertelt hij over oma Rozerood, een dame die hem regelmatig bezoekt en met hem praat over allerlei kleine en grote levensvragen. Oscars brieven geven een prachtige en ontroerende beschrijving van wat wellicht de laatste twaalf dagen van zijn leven zijn.
)
)
Google Books — Bezig met laden...
5
Maar daarmee is helaas alles gezegd: ik vond het personage van de Roze Dame veel te suikerzoet en idem dito voor de levenswijsheden en religieuze waarheden die onderweg verkocht worden.
Ik zag ook opvallende parallellen met “La vie devant Soi” van Romain Gary (gepubliceerd onder het pseudoniem Emile Ajar), waar ook een 10-jarig jongetje onder de hoede van een bejaarde Mme Rosa wordt geplaatst. Maar dat boek is veel realistischer en veel diepgravender dan dat van Schmitt. (