Klik op een omslag om naar Google Boeken te gaan.
Bezig met laden... Our Wives Under The Sea (2022)door Julia Armfield
Books Read in 2023 (1,480) » 6 meer Bezig met laden...
Meld je aan bij LibraryThing om erachter te komen of je dit boek goed zult vinden. Op dit moment geen Discussie gesprekken over dit boek. Onze vrouwen diep in de zee. Door: Julia Armfield. De laatste tijd verschijnen er veel zee-/waterboeken naar mijn idee. Het kan natuurlijk ook zo zijn dat ik ze meer opmerk omdat het onderwerp me aantrekt. Onze vrouwen diep in de zee trok me om meerdere redenen aan: het zee-thema, de prachtige cover, de aanprijzing door Florence Welch op de achterflap én het veelvuldig zien voorbijkomen op de Instagram van mensen wiens smaak qua boeken ik deel. Wat ik vaak las was dat mensen dit boek niet in een hokje kunnen plaatsen. Dat begrijp ik. Na 2 dagen te hebben doorgebracht in de wereld van Miri en Leah kan ik er ook geen etiket op kleven. Het verhaal van Leah, die maanden langer in een duikboot op de bodem van de diepzee moet doorbrengen dan oorspronkelijk gepland en Miri die na al die maanden in angst te hebben gezeten de terugkeer van haar vrouw heel anders had voorgesteld, leest bevreemdend. Bevreemdend, claustrofobisch en met een angstige ondertoon; net zoals het in die duikboot ook moet gevoeld hebben. Knap werk van Julia Armfield, en dat voor haar romandebuut. Armfield schreef een thriller, horror, duister sprookje, ode aan de zee en (queer) liefdesverhaal in één. Iedereen leest het op hun eigen manier. Ik hou niet van verhalen die op het einde 180 graden draaien, zoals de films die een tijdje populair waren. Jodie Picoult deed dat in één van haar boeken op een geweldige manier maar meestal vind ik het te gemaakt/vergezocht. Waar ik wél van hou zijn verhalen die die mogelijkheid openlaten. Die je zo kan lezen maar ook anders. Onze vrouwen diep in de zee is misschien wel een origineel boek over rouw en afscheid nemen. Meer ga ik er niet over zeggen. Lees het, laat je onderdompelen en interpreteer het op je eigen manier. Zin in meer Armfield!
Death and the ocean beguile Julia Armfield’s debut novel Our Wives Under the Sea, a work that plumbs with striking subtlety what it feels like to live with the mystery of both. The book explores the transformations that test intimacy, ones that are perhaps even more unsettling than the sure fact of death....Blending elements of horror, gothic, and realism, Our Wives Under the Sea takes the bottom of the ocean as a speculative topography on which to explore the terrors of the mysterious gravitational pull we exert on each other....The ocean intrigues us for the same reasons love does: the challenge of knowing someone to their depths seduces us despite — or maybe because of — its seeming impossibility. Armfield’s work is an elliptical, leaky manual on how to live in the half-known life: the in-betweens of intimacy, the flux of not knowing, and the waves of surrealism that inundate the everyday. This is a novel in which one of the narrators says, “For a long time nothing happened,” and she means it. There is little movement here in the fetid atmosphere that drifts between convalescence and hospice.... “Panic is a misuse of oxygen,” Leah warns, but by the climax of this eerie novel, I was misusing it with abandon. A turn toward horror at the end will satisfyingly rachet up the tension for some readers but may discomfit others. Told in stunning language, Armfield’s heartrending story of two people forced apart by trauma is enough. Gothic elements are knitted throughout (“The deep sea is a haunted house: a place in which things that ought not to exist move about in the darkness” goes the tantalising first sentence). Everything that happens on the surface has symbolic, metaphorical meaning beneath. Take Leah’s observation that “things can thrive in unimaginable conditions. All they need is the right sort of skin.” This appears to refer to sea creatures, but the word choice allows for a much wider meaning.... This mode of expression is ubiquitous throughout. The prose is reaching for something, but what? This might be a book about the sea, about depression, illness, grief....We collect information, but there is also the understanding that we can never “know enough to escape from the panic of not knowing”....Indeed, though the writing is relentlessly exacting, Our Wives Under the Sea tends towards the unknowable, which might also be synonymous with death or the uncanny. There is an almost spiritual endlessness to its quest. Like all good novels, it goes deep and then deeper again. PrijzenOnderscheidingenErelijsten
Fiction.
Literature.
LGBTQIA+ (Fiction.)
Leah is changed. Months earlier, she left for a routine expedition, only this time her submarine sank to the sea floor. When she finally surfaces and returns home, her wife Miri knows that something is wrong. Barely eating and lost in her thoughts, Leah rotates between rooms in their apartment, running the taps morning and night. As Miri searches for answers, desperate to understand what happened below the water, she must face the possibility that the woman she loves is slipping from her grasp. Geen bibliotheekbeschrijvingen gevonden. |
Actuele discussiesGeenPopulaire omslagen
Google Books — Bezig met laden... GenresDewey Decimale Classificatie (DDC)823.92Literature English English fiction Modern Period 2000-LC-classificatieWaarderingGemiddelde:
Ben jij dit?Word een LibraryThing Auteur. |
Our wives under the sea (in het Nederlands vertaald als ‘Onze vrouwen diep in de zee’) verscheen in 2022 en is de debuutroman van Julia Armfield, die eerder al veel korte verhalen publiceerde. Haar schrijfstijl is wat dromerig, poëtisch misschien, met veel metaforen en symboliek. Het boek is opgebouwd uit korte hoofdstukjes die om en om verteld worden door de twee hoofdpersonen: Miri en Leah, een getrouwd stel. Leah is onderzoekster van de de diepzee en regelmatig op expedities waardoor ze steeds enkele weken van huis is. Maar haar laatste expeditie duurde wel erg lang.
De vraag die de spanning in het boek houdt is: wat gebeurde er tijdens die laatste expeditie? Waarom duurde die zoveel langer dan gepland, en waarom is Leah zo veranderd sinds ze weer terug is? Dat verhaal ontvouwt zich langzaam in de hoofdstukken die geschreven zijn vanuit Leah. Ondertussen beschrijft Miri de situatie rondom de teruggekeerde Leah, die weinig meer spreekt, steeds in bad wil zitten en alleen nog maar zout water drinkt. Ook blikt zij terug op de liefdesgeschiedenis tussen haar en Leah. Of Miri een heel betrouwbare verteller is, is niet helemaal zeker.
Het punt met dit boek is: veel blijft vaag en onopgelost. Dat geldt voor hetgeen er onder water gebeurde, waar tot mijn teleurstelling nauwelijks een vis te bekennen was. Maar ook voor de situatie daarna: wat is er nu echt aan de hand met Leah? En wat is de rol van het mysterieuze “Center’, Leah’s werkgever? Veel van wat er gebeurt lijkt vooral te dienen als metafoor, bijvoorbeeld voor het uiteenvallen van relaties, rouw, afscheid nemen, je grip op de werkelijkheid verliezen. Het deed me in dat opzicht wat denken aan ‘De geheugenpolitie’ van Yoko Ogawa. Maar van Ogawa kon ik het hebben, van Armfield vreemd genoeg niet. Misschien omdat ik weinig connectie voelde met de nogal passieve karakters en omdat het verhaal wat mij betreft te lang duurde. Misschien had het beter gewerkt als kort verhaal?
Our wives under the sea is een boek dat waarschijnlijk diep binnen kan komen bij wie ervoor in de stemming is en wie zich aangesproken voelt door de wat dromerige, sprookjesachtige en verdrietige sfeer die het oproept. Maar verwacht je een spannend boek, een ontknoping of een inkijkje in het leven onder de oppervlakte van de zee dan zal je het wat teleurgesteld dichtslaan. ( )