Het eerste boek was wat te gefragmenteerd door de vele 'short stories', waardoor de rode draad te veel naar de achtergrond werd gedrukt. Maar zodra het 2e boek begint gaat het los.

Wat mij ook bevalt tov het vorige (min of meer) vergelijkbare SF boek wat ik heb gelezen ([b:Collector|11317691|Collector|Markus Heitz|https://d.gr-assets.com/books/1304801480s/11317691.jpg|13111352]) is dat het hier veel minder geforceerd overkomt. In Collector leek het alsof de schrijver je zijn 'geniale' wereld en afkortingen etc door de strot wilde duwen. Waardoor ik me er te bewust van bleef dat het allemaal verzonnen was, het las niet lekker. Bij dit boek voelde het veel en veel natuurlijker aan. Ja, het is sci fi en dat merk je wel, maar het is minder KIJK MIJ EENS SCI FI ZIJN WOOHOO, en meer een natuurlijk feit waar niet moeilijk over gedaan wordt.
Niet overdreven veel uitleg, als iets niet duidelijk is kom je er gaandeweg wel achter.

Vlot geschreven boek wat constant een aangenaam tempo heeft, op het einde na wat alsnog een beetje plotseling komt. ( )