De Rachel affaire. Door: Caroline O’Donoghue.

Al het goede komt uit Ierland tegenwoordig.

Dat is misschien een beetje overdreven maar er zit daar wel iets heel goeds in het water want Ierland heeft me al heel wat prettige lees- en kijkuren opgeleverd. De Rachel affaire was een veel beter boek dan ik kon vermoeden en The Woman in the Wall houdt me al elke avond aan mijn tv gekluisterd.

Net als haar Ierse collega’s Rooney, O’Farrell en Baume (om een paar geweldige vrouwen te noemen) heeft O’Donoghue een verhaal geschreven dat veel dieper en breder gaat dan je zou verwachten. Op basis van de achterflap lijkt dit boek een simpel liefdesverhaaltje dat fout loopt. Maar geloof me: niets loopt zoals je het zou verwachten.

Rachel en haar beste vriend James zijn twee geweldige hoofdpersonen die direct je hart veroveren; ze lijken je vrienden, zo goed leer je ze kennen. - In mijn geval vriend die ik niet (meer) heb maar wel zou willen. – Er gebeurt best veel in hun leven, niet altijd even makkelijk, maar toch zijn ze er altijd voor elkaar. Ik wil niets spoilen maar onderwerpen die voorbij komen zijn: vriendschap, liefde, overspel, coming of age, uit de kast komen, klassenverschillen, abortus (in Ierland, niet makkelijk), financiële problemen, druggebruik, zwangerschap, schone schijn,… Veel ellende maar er wordt ook veel gelachen, en gehouden van.

De Rachel affaire is een warm, grappig, positief boek vol geweldige personages, goede muziek (The Dresden Dolls), toffe boekenwinkels en veel rommeligheid, zoals het leven zelf is. Ik hoop dat er een tv-serie van komt! ( )