Mijn eerste Bukowski in boekvorm nadat ik de Bukowski-films Factotum en Barfly al had gezien. Zijn alter-ego Henry Chinaski lijkt in een haat-liefde verhouding te staan met drank, met vrouwen, met mensen, en met zichzelf. Maar is dit grote literatuur? Wordt er gegraven naar de essentie van het (alcoholisch) bestaan of blijft het allemaal wat oppervlakkig? Het zal Bukowski waarschijnlijk worst wezen. Ik ben dit boek alleszins geboeid blijven lezen tot op het einde. ( )

Lectuur van dit wonder biedt troost en heeft een helende werking ( )