alweer zo’n enorm traag, niet-spannend, niet uitdagend om naar de dader te zoeken, niet meeslepend boek. Jake erft van zijn excentrieke oom een groot huis in het allerdiepste platteland zonder enige praktische voorziening en genoeg geld erbij om in plaats van zijn werk als politieman en zijn doodlopende relatie voor altijd echte rust en verwezenlijking te vinden. Het dorpje Parvum Caelum telt maar een paar zielen en een winkel/kroeg, men is er niet erg gesteld op buitenstaanders en nieuwelingen, en tijdens een jaarlijkse feestdag wordt een zak gevonden met beenderen. Die blijken afkomstig van een vrouw die 10 jaar eerder op een van de boerderijen gestorven is. De dode oom van Jake en een andere nog levende excentrieke oude man blijken heel geïnteresseerd in deze vrouw en haar dood te zijn (geweest), maar de dorpelingen vooral op de boerderij wilden er niets over kwijt en proberen uit alle macht Jake’s onderzoek tegen te houden en te saboteren. Een enorm deel van het boek gaat heen met het beschrijven van enerzijds het nieuwe leven van Jake als goede wilde zonder stress, anderzijds zijn opbloeiende verhouding met de dierenarts Livia (van kleur), die ook een dochter heeft. De vraag naar hoe en waarom Sabine gestorven is wordt eindeloos vaak herhaald. Uiteindelijk komt het antwoord nogal uit de lucht gevallen in de laatste tientallen bladzijden. Dit boek werd wel zeer nadrukkelijk en toneelmatig voorgelezen. ( )