Onder een andere hemel. Door: Joke J. Hermsen.

Wat een boek: het bevat zo veel. Ideeën, quotes en theorieën van boeiende mensen (voornamelijk vrouwen, yes), dagboekachtige fragmenten, filosofische beschouwingen en natuurbeschrijvingen die je zin geven om er op uit te trekken.

Hermsen schrijft over het verlangen erbij te horen maar ook het steeds weer er op uit willen trekken. Ze bespreekt begrippen als heimwee, nostalgie, vertepijn, fernweh en homelessness - hoe ze overeenkomen én verschillen. Dat doet ze door (op papier en in haar hoofd) in gesprek te gaan met onder andere: James Baldwin, Maya Angelou, Virginia Woolf, Deborah Levy, bell hooks en Annie Dillard. Aan deze opsomming, die helemaal mij is, zie je al direct wat het boek teweegbrengt bij lezers: het roept bij elke lezer iets anders op. En dat kan ook nog eens per lezing verschillen. Iedereen haalt er op elk moment iets anders uit; het bevat zo veel ideeën dat je niet alles evenveel aandacht kan geven.

Je gaat zelf ook nadenken over je eigen leven. Wat maakt voor mij een huis tot een thuis? Moet een thuis een huis zijn of kan het ook gaan om thuiskomen in schrijven of in lezen? Je kan letterlijk maar ook figuurlijk thuiskomen. Hoe bepalen herinneringen je verleden maar ook heden en toekomst? Waarom zijn er zo veel schrijfsters bewust kinderloos gebleven? Denk aan: Bachman, Woolf, Salomé,…

Feminisme, #metoo, seksueel misbruik en het huis als onveiligste plek voor een vrouw vormen een boeiende, pijnlijke én herkenbare, onderhuidse rode draad doorheen het boek. Hermens verhaal is uniek en universeel, jammer genoeg.

Onder een andere hemel leest heel vlot, zet je aan het denken en geeft zin om verder te lezen (met behulp van de handige lijst achteraan het boek wordt dat eenvoudig). Het ideale gezelschap op een gure herfstdag. ( )