‘Geen enkel geheim kan en mag echter altijd voor iedereen een geheim blijven, maar elk geheim moet ten minste eenmaal in het leven een geadresseerde vinden, eenmaal in het leven van dat geheim. Daarom verschijnen sommige mensen opnieuw. Daarom veroordelen we onszelf altijd door wat te zeggen. Of door wat ze tegen ons zeggen.”
Het zou zo maar het leidend thema van dit boek kunnen zijn.

Een liefdesaffaire tussen een Spaanse gastdocent en de echtgenote van een Oxfordse hoogleraar dient als opmaat van deze roman. Niet méér.
Evenals zijn overige boeken is het verhaal soms ondergeschikt en vormen de observaties en overdenkingen veelal de kern van de vertelling.
Het leven in de universiteitsstad Oxford, het omhoog gevallen karakter van sommige hoogleraren en de versleten tradities, vormen in dit boek het onderwerp waarover met veel ingehouden ironie wordt verhaald. De liefdesgeschiedenis zelf ontrolt zich vrijwel buiten het gezichtsveld van de lezer; het einde ervan is echter door de rijkdom aan observaties overweldigend beschreven.
Je zou het boek kunnen lezen en daarna bladzijde na bladzijde kunnen gaan ‘brevieren’ !
Ik ben verslingerd geraakt aan het werk van deze schrijver.

ps: Qua inhoud verwijst dit boek rechtstreeks naar de later verschenen trilogie “Jouw gezicht morgen” . ( )