De een doet zich veel belangrijker voor dan hij is, de ander vindt het prima dat hij werk doet dat niemand verder belangrijk vindt en is getrouwd met een vrouw die de hele dag niets doet, behalve voor het eten zorgen (zo lijkt het) en boos worden als haar echtgenoot lid moet worden van commissies of naar een congres moet. Wat een plezierige levens allemaal...

Voskuil lezen kan een verslaving worden. Ode aan de alledaagsheid in zijn kleinste details en herhalingen. Voskuils schrijven bezit een grote authenticiteit, die de schijnauthenticitiet van vele van zijn pretentieuse collega- schrijvers ver overtreft.
Het leven op het 'bureau' is het leven zoals het echt is, bestaande uit routine, verveling en vooral gewoonheid .
Onderhuidse humor en milde menselijkheid, waarbij vooral de figuur van meneer Beerta onvergetelijk blijft. ( )

Autobiografisch getint relaas van de menselijke verhoudingen op een wetenschappelijk instituut.
+ alle andere delen ( )

Voor deze bespreking wijk ik voor een keer af van mijn gewoonte om een boek pas te bespreken als ik het uit heb, of tenminste als ik gestopt ben met lezen. Ik ben pas op blz 261 en zeker nog niet van plan om te stoppen met lezen.
In 1963 publiceerde Voskuil zijn eerste roman "Bij nader inzien *****", een pil van 1200 blz waarin hij zeer gedetailleerd het leven van een groep studenten beschrijft in Amsterdam in de jaren vlak na de oorlog. Deze roman werd eigenlijk nauwelijks opgemerkt en was eigenlijk al vergeten toen er eind jaren 80 een televisieserie naar de roman werd gemaakt en men het boek weer begon te lezen. Wat was dat voor een man, een schrijver die als eerste roman zo'n enorme pil schrijft en vervolgens nooit meer iets van zich laat horen. Schrijft hij nog? In 1995 kwam Voskuil met een manuscript van 5000 blz aan bij uitgever van Oorschot. Die zal zich even achter de oren hebben gekrabd, maar hij was zo enthousiast dat hij besloot om "Het bureau" in 7 delen uit te geven. Ik dacht 5000 blz, daar zal ik nooit aan beginnen. Toch was ik nieuwsgierig en las ik in 1997 "Bij nader inzien *****" en was razend enthousiast. Meningen verschillen want ik gaf het aan mijn moeder om te lezen, maar die vond er niets aan. Misschien dat ik ooit aan "Het bureau" zou beginnen. Afgelopen voorjaar las ik "De moeder van Nicolien ****", een korte roman van 200 blz waarin die fragmenten uit "Het bureau" staan die betrekking hebben op de schoonmoeder van Maarten de Koning, de hoofdpersoon van de roman. Opnieuw was ik erg enthousiast.
"Het bureau" beschrijft het leven aan een kantoor waarin de mensen zich bezighouden met de volkscultuur, zoals bijvoorbeeld onderzoek naar de verspreiding van het geloof in kabouters in Nederland, gedurende de periode 1957-1987.
In het stuk dat ik nu al heb gelezen beschrijft Voskuil het leven aan het Bureau. Er is geen sprake van en plot, interessante ideeën of spanning. Integendeel, Voskuil beschrijft zeer realistisch hoe het werk op een kantoor er aan toe gaat, mensen die zich vervelen en tegen hun zin hun werk doen, grapjes die gemaakt worden, ergernissen die er over en weer zijn. Ik kan me zeer goed in die sfeer inleven en ik vermoed dat dat voor mensen die zelf op een kantoor werken nog meer opgaat. Ik probeer om het boek langzaam te lezen, iedere nacht voor het slapen gaan een halfuurtje om er optimaal van te kunnen genieten. Ik kan nu al wel voorspellen dat het een van de hoogtepunten uit mijn lezersleven zal zijn.
Begonnen met lezen: dinsdag 5 september 2000

In het begin van "Meneer Beerta" neemt Beerta Maarten de Koning aan op het Bureau, een instituut voor het onderzoek van volkscultuur. Het boek beschrijft de jaren 1957-1965 en de belevenissen in het Bureau gezien door de hoofdpersoon Maarten de Koning. We maken kennis met de mensen die op het Bureau werken, de gesprekken die ze met elkaar voeren en de onderlinge pesterijtjes. Wat ik zo bijzonder aan het boek vind, is dat een groot deel van het boek in de vorm van een dialoog tussen verschillende personen is geschreven en dat deze dialoog ook echt overkomt. Ik denk steeds bij mezelf zo heeft ie het inderdaad gezegd. In het boek worden zelden grote thema's aangesneden, maar je krijgt wel een zeer goed beeld van een aantal doorsnee mensen die op een doorsnee manier hun tijd volmaken. Ik vind het zeer geschikt om er elke dag een half uurtje in te lezen. "Het Bureau" bestaat in totaal uit 7 delen met zo'n 5000 blz. Ik ben benieuwd hoe ver ik kom.
Uitgelezen: zondag 24 september 2000 ( )

Het Bureau is één van die magische boeken, waarvan iedereen wel eens gehoord heeft, maar hoe lang je ook aan de toog blijft hangen, nooit zal er eens iemand naast je komen zitten die dat boek effectief gelezen heeft. (Hier ten Vlaandren toch niet, in Nederland, lees ik, moet dat al wat eenvoudiger zijn.) Een literaire versie van 'de collega's' wordt het ding genoemd door mensen die doen alsof ze het weten - en iemand behaalde eens een prijs door het boek in 5 woorden samen te vatten, die woorden zijnde: 'man vertelt over zijn werk'. Dat doet het boek onrecht aan, erg veel onrecht. Want die man heeft wel meer te vertellen, en de slapstick uit de collega's is in dit boek toch tot een hoger niveau - jawel, tot het niveau van Reveiaans cynisme! - getild. De 750 pagina's waar dit eerste deel uit bestaat lazen daarbij vlotter weg dan het 1000-woorden tellende vocabularium van de gemiddelde Baantjer.

http://occamsrazorlibrary.blogspot.com/2009/02/meneer-beerta.html ( )