Roemeens cultfiguur en voorloper van het surrealisme, Urmuz (1883-1923), pseudoniem van Demetru Demetrescu-Buzău, studeerde rechten, nam deel aan de Tweede Balkanoorlog en was griffier aan het hof van cassatie in Boekarest. In de nacht van 22 op 23 november 1923 zette hij in een park vlakbij zijn kantoor een pistool tegen zijn hoofd. Hij had kort ervoor 2 verhalen gepubliceerd in een literair tijdschrift: die korte schrijfsels maakten meteen zijn roem. Bewonderaar en kunstbroeder Eugène Ionesco spande zich in om het verzameld werk van de man die hij zijn leermeester noemde te publiceren. Deze verzameling, in de mooie reeks 'Ceder Editie' van Meulenhoff, getiteld 'Na het onweer', bevat die eerste 2 verhalen, maar ook al het andere werk dat tussen Urmuz' bezittingen werd teruggevonden. Het gehele oeuvre beslaat nauwelijks vijftig pagina's, maar straalt een enorme kracht, vitaliteit en densiteit uit. Het zijn stuk voor stuk korte, weerbarstige, veellagige, soms naargeestige en vaak absurde verhaaltjes, die meer dan één lezing vragen en verdienen. ( )