Toch is de vrouw niet ten einde raad, hoewel juist zij zich, sociaal gesproken, in een impasse bevindt: ``Vroeger waren er mensen met wie ik goed kon opschieten. Nu is dat anders. Behalve Arnold Finster is er bijna niemand die mij nog opmerkt. Je leest wel eens over mensen die plotseling verdwijnen en nooit meer opduiken. Zo erg is het met mij nog niet, maar voor mezelf ben ik al een hele tijd weg.''

Arnold is een oudere man die op een uitzichtloze manier verliefd op haar is. Hij gaat zelfs tegenover haar wonen om haar in de gaten te kunnen houden, hij doorzoekt haar vuilniszakken en probeert telkens schutterig contact te leggen. Zij ziet er niets in, maar uit haar gedrag blijkt dat ze deze belachelijke aandacht toch op prijs stelt. Het isolement waarin ze verkeert, wordt door deze voyeur van haar leven hoe dan ook doorbroken.

Er moet iets gebeuren in het bestaan van deze vrouw, maar wat? In het begin van de roman is ze telefoniste in een hotel en ontwikkelt ze een diepgewortelde weerzin tegen de hotelmanager. Ze beraamt voortdurend moorden op deze man en verderop in het verhaal zal het er ook werkelijk van komen, hoewel het dan allang de vraag is geworden of alles wat plaatsvindt ook werkelijk plaatsvindt of eerder het produkt is van de verbeelding.

( )