Met gemengde gevoelens gelezen. Het boek is vlot geschreven, ik vond de schrijfstijl prettig leesbaar. Maar het hoofdpersonage, waarvan alleen de achternaam bekend is - Vatanen, blijft wel vrij vlak. Andere personages, duiken plots op in het boek en verdwijnen weer net zo snel naar de achtergrond. Ook mis ik een plot in dit boek. Elk avontuur duurt nooit langer dan één of enkele hoofdstukken en staan min of meer los van elkaar. Het is allemaal nogal ongeloofwaardig. Al denk ik dat het niet de bedoeling was van de schrijver om geloofwaardig te zijn, eerder humoristisch. Vatanen manoeuvreert zich samen met zijn haas van de ene in de andere bizarre situatie. Soms vond ik het ook best grappig, maar ook vaak wat flauw en vergezocht. Ondanks dat heb boek zich vlot laat lezen, vind ik het al met al niet direct een aanrader. ( )

De journalist Vatanen laat zijn vrouw, zijn werk en zijn leven zitten als hij een haas aanrijdt en het gewonde dier wil verzorgen. Wat volgt zijn een reeks avonturen, nogal los van elkaar, waarbij de man telkens zijn haas mee op zak heeft. Dat is het zowat. We komen eigenlijk weinig te weten over de hoofdpersoon, wat hem drijft en waarom hij zijn radicale keuze maakt. De boodschap lijkt te zijn: het moderne leven deugt niet, de natuur is de bron van alle wijsheid; met alle respect, maar dit doet net iets te veel "jaren 70" aan. De verhaaltjes zijn erg beschrijvend en komen amper boven het niveau van vlotte jeugdlectuur uit. ( )