Onze site gebruikt cookies om diensten te leveren, prestaties te verbeteren, voor analyse en (indien je niet ingelogd bent) voor advertenties. Door LibraryThing te gebruiken erken je dat je onze Servicevoorwaarden en Privacybeleid gelezen en begrepen hebt. Je gebruik van de site en diensten is onderhevig aan dit beleid en deze voorwaarden.
The female musicians of the Instituto della Piet#65533; play from a gallery in the church, their faces half hidden by metal grilles. They live segregated from the world. Cecilia, is a violinist who, during anguished, sleepless nights, writes letters to the mother she never knew, haunted by her and hating her by turns. She eats little and cannot sleep. But things begin to change when a new violin teacher arrives at the institute. The astonishing music of Vivaldi, the 'Red Priest', electrifies her and changes her attitude to life, compelling her to make a courageous choice.… (meer)
Dit boek kent inderdaad een lichtjes adembenemende start met een prachtig beeldende taal om dan qua tempo wat stil te vallen. Maar toch blijft het een bijzonder mooie en poëtische leeservaring. Het verhaal is eenvoudig. Cecilia, een zestienjarige meisje dat te vondeling werd gelegd in een Venetiaans weeshuis, groeit op binnen de muren van het weeshuis die tegelijk de grenzen van haar bestaan en identiteit vormen. Zij gaat iedere nacht naar een verborgen hoekje van het gebouw om te schrijven naar haar "Signora Madre, het is altijd naar u dat ik terug ga, ondanks mijn intenties en ongeduld keer ik telkens weer naar u, met telkens dezelfde woorden, vertel ik u telkens hetzelfde, omdat u telkens dezelfde gedachte bent, u bent mijn herhaling, mijn schietgebed, mijn veroordeling, mijn verveling." (p. 32-33) Cecilia wordt zich in haar innerlijke dialoog steeds meer bewust van haar illusie dat haar moeder ooit terug zou komen om haar op te halen. Maar dit maakt het voor Cecilia steeds moeilijker om een gevoel van identiteit en continuïteit te hebben. "De tijd is niet van mij, mijn tijd behoort mij niet toe. Sinds ik geboren ben moest ik doen wat men mij hierbinnen zei, en de dingen die aan het hart liggen moet ik proberen plaatsen in de ruimtes die overblijven." (p. 42) "Ik slaag er enkel in om bezit te nemen van mezelf wanneer ik weet dat er iemand anders aan mij denkt." (p. 55) Haar leven kent echter een plotse wending wanneer er een nieuwe priester-componist aantreedt in het weeshuis met nieuwe muziek en met nieuwe ervaringen voor de meisjes-muzikantes, met name Antonio Vivaldi. ( )
Informatie afkomstig uit de Italiaanse Algemene Kennis.Bewerk om naar jouw taal over te brengen.
Signora Madre, è notte fonda, mi sono alzata e sono venuta qui a scrivervi. Tanto per cambiare, anche questa notte l'angoscia mi ha presa d'assalto.
Citaten
Informatie afkomstig uit de Italiaanse Algemene Kennis.Bewerk om naar jouw taal over te brengen.
Ogni parola che scrivo è soltanto un altro modo per dire il vostro nome, il nome che non conosco. Anche se scrivo cielo, terra, musica, dolore, io sto scrivendo sempre e soltanto mamma.
Noi suoniamo dall'alto, sospese, sui poggioli di fianco alle due pareti della chiesa, a qualche metro da terra, perché la musica pesa, cade giù. Le versiamo sulle teste di chi viene ad ascoltarci.
— Non credere di farmela un'altra volta, — ha detto il sacerdote. — Questa è la stonatura di chi vuole imitare una stonatura. Proprio come l'altro giorno, quando vi ho fatto l'esame. È il modo mediocre di suonare che soltanto chi sa suonare alla perfezione riesce a fingere.
Ti farò suonare le cose più inebrianti, scuoterai le fondamenta delle anime, quel punto dove la nostra persona si scioglie in qualcosa che coincide con i brividi del cosmo.
Laatste woorden
Informatie afkomstig uit de Italiaanse Algemene Kennis.Bewerk om naar jouw taal over te brengen.
...sono io in carne e ossa, tutta intera, che mi sono riconsegnata a me stessa, sono io che adesso vado incontro al mio destino.
The female musicians of the Instituto della Piet#65533; play from a gallery in the church, their faces half hidden by metal grilles. They live segregated from the world. Cecilia, is a violinist who, during anguished, sleepless nights, writes letters to the mother she never knew, haunted by her and hating her by turns. She eats little and cannot sleep. But things begin to change when a new violin teacher arrives at the institute. The astonishing music of Vivaldi, the 'Red Priest', electrifies her and changes her attitude to life, compelling her to make a courageous choice.
Google Books — Bezig met laden...
(2.98)
3
Cecilia wordt zich in haar innerlijke dialoog steeds meer bewust van haar illusie dat haar moeder ooit terug zou komen om haar op te halen. Maar dit maakt het voor Cecilia steeds moeilijker om een gevoel van identiteit en continuïteit te hebben. "De tijd is niet van mij, mijn tijd behoort mij niet toe. Sinds ik geboren ben moest ik doen wat men mij hierbinnen zei, en de dingen die aan het hart liggen moet ik proberen plaatsen in de ruimtes die overblijven." (p. 42) "Ik slaag er enkel in om bezit te nemen van mezelf wanneer ik weet dat er iemand anders aan mij denkt." (p. 55) Haar leven kent echter een plotse wending wanneer er een nieuwe priester-componist aantreedt in het weeshuis met nieuwe muziek en met nieuwe ervaringen voor de meisjes-muzikantes, met name Antonio Vivaldi. (