"De eerste keer dat ik van vluvhten hoorde was van Jirka, mijn neef. 'Als je naar de vrijheid wilt,' zei hij, 'moet je 's nachts de vuurvliegjes volgens, maar niet helemaal tot het einde, anders zak je weg in het moeras.'" Eigenlijk is ieders leven een boek, maar zeker dat van Martin Simek. Het is als verhaal niet kapot te krijgen, of de schrijver zou van slechten huize moeten komen. Maar simek komt van goeden huize. Letterlijk ook. Dat maakte hem bij zijn geboorte al meteen tot vijand van het volk. In 1968 ging het IJzeren Gordijn tijdens de Praagse lente heel even op een kier. De negentienjarige Martin Simek vluchtte. Het was een vlucht naar voren, naar de zo fel begeerde vrijheid. Bijna door toeval kwam hij in Nederland terecht. De kersverse vluchteling vroeg zich al snel af waarom de mensen hier de vrijheid niet is aan te zien. Kinderlijk blij als hij was met alles, voelde hij zich soms een stralende idioot te midden van zijn nieuwe landgenoten.
"'Ben je gelukkih, Maarten,' vroeg ik. 'Gelukkig?!' zei hij verontwaardigd, bijna agressief."
Marin Simek is naast interviewer en tenniscoach al dertig jaar cartoonist onder het pseudoniem AnoNe. Dat zal niemand die de Tsjechische humor van dit boek ondergaat, verbazen.