ดอสโตเยฟสกี้

ดอลโตฯเขียนได้อารมณ์ล้ำลึกอย่างประหลาดหนูรู้สึกว่าเขาเข้าไปนั่งในใจหนูเสียแล้ว มันเป็นงานเขียนในเรื่องความรักที่ดีกว่างานทั่วๆไป ชักอยากเรียนภาษารัสเซียขึ้นมาเสียแล้วซิ ทั้งๆที่ภาษาเยอรมันยังจะไปไม่รอดอยู่

หนูคิดว่าการที่มนุษย์คนหนึ่งเก็บตัวโดยที่ไม่ยอมออกแม้แต่สังคม อาจจะเป็นการบ่งบอกถึงความอ่อนแอ เพราะมันเป็นลักษณะของคนที่รู้สึกไม่ปลอดภัยมั้นคงต่อโลกภายนอก หากเมื่อเขาพบสิ่งที่แสวงหาในคราบพิษรักจากหญิงสาว เขาก็พ่ายแก่มันลงไปโดยง่าย

ไม่มีใครบนโลกนี้ที่จะไม่มีมันอย่างแน่นอนต่อให้อยู่บนโลกเพียงคนเดียวก็ตาม แต่ไม่น่าเชื่อนะคะว่า เธอจะสามารถเติมยาพิษชนิดต่างๆที่ชวนทรมานหัวใจลงไปเพียงเพื่อหาคนที่ดีกว่าบำเรออารมณ์ที่โหยหาความรักเท่านั้น ฉะนั้น ไม่ว่าจะมีเจ้าของอยู่หรือไม่ ไม่ว่าเจ้าของจะเอาใจใส่เพียงใด ใครที่ดีต่อเธอหรือึคิดจะมอบใจมอบความรักให้เธอโดยไม่มีข้อแม้เธอก็สามารถไปได้ทั้งนั้น มันดูซับซ้อนจัง เหมือนกับว่าเป็นคนที่ไม่รู้จักพอในความรักเลย

การเก็บตัวออกจากสังคมมิใช่หมายความว่าจะหลุดพ้นออกไปจากบ่วงแห่งความสิเน่ห์หา การมีคู่ครองมิใช่ว่าจะหลุดออกไปจากบ่วงแห่งความใคร่ ฉะนั้นหนูจึงสรุปจากเรื่องนี้ได้ว่า ถ้าหัดที่จะรักและพอใจในตัวตน หัดเข้าถึงในอารมณ์ของตนเองได้อย่างถ่องแท้ไม่หลงไปกับภาพมายาเสียก่อน ก็มิต้องไปแสวงหาความรักจากสิ่งใดอีก… (meer)