Henri Arnoldus (1919–2002)

Vooruit, maar eentje, gewoon uit nostalgie. Piet Puk moet een van de eerste boekjes zijn die ik verorberde nadat ik had leren lezen. Ik groeide op vlakbij de Nederlandse grens, dus was het logisch dat die invloed tot bij ons kwam. Ik denk dat ik een tiental boekjes las, maar alleen van deze titel ben ik zeker

Ik neem dit op, puur uit jeugdnostalgie. Dit was, samen met "de machtigen der aarde" (jawel), het eerste boek dat ik met mijn eigen centjes aanschafte. Het was 1973, na mijn "plechtige communie", in een klein winkeltje waar ze speelgoed en allerlei andere spullen verkochten. Ik heb het boek maar diagonaal gelezen. Het bevatte per figuur een geromantiseerde evocatie van diens leven (of een gebeurtenis daaruit), over een tiental pagina's, gevolgd door een droge biografie.

Bijzonder leesbaar boek over een terugkerend personage dat droomt van allerlei beroepen. De auteur is ongeëvenaard op het vlak van uitdieping van het hoofdpersonage. Meesterlijk hoe hij zich op reflexieve wijze kan inleven in het denken van Pietje Puk, om het vervolgens met groots taalgebruik neer te schrijven. Heerlijk