Pierre AssoulineBesprekingen
Auteur van Hotel Lutetia
Besprekingen
Onze site gebruikt cookies om diensten te leveren, prestaties te verbeteren, voor analyse en (indien je niet ingelogd bent) voor advertenties. Door LibraryThing te gebruiken erken je dat je onze Servicevoorwaarden en Privacybeleid gelezen en begrepen hebt. Je gebruik van de site en diensten is onderhevig aan dit beleid en deze voorwaarden.
Vreemd genoeg slaagt hij daar in dit boek zelf niet of amper in. Bij de hoofdstukken over Kipling en Cartier-Bresson nog wel. In het hoofdstuk over Celan wordt hij dan weer gered door het me tot heden grotendeels onbekend, maar intrigerend leven en werk van Paul Celan. Wat daarop volgt is oninteressant of ronduit slecht geschreven (het hoofdstuk over Mr. Owen en het huwelijk van Charles en Diana).
Maar Kipling laat hij leven. Omdat hij daar zijn boek nog moet inleiden is het literair ook het rijkste hoofdstuk, met verwijzingen naar o.a. Proust. De man die zijn land de oorlog inschreeuwde, & zijn eigen zoon ... je voelt zijn wroeging.
Cartier-Bresson op de stoel voor die veronderstelde Goya. Sterk beeld.
Toen ik die hoofdstukken las, het eerste & het tweede, dacht ik meteen: dit boek koop ik.
Maar dat doe ik dan toch maar niet. (Na die twee hoofdstukken ergerde ik me in steeds grotere mate aan het plechtstatige van Assoulines taal. En aan het hakkelige. Dat ook storend was. Vond ik. Daarbij wordt de zoektocht van Assouline naar de 'rosebuds' steeds vrijblijvender en in plaats van de ziel van het object treedt zo al vlug weer de anekdotiek op de voorgrond.)
Wel koop ik me, op een blauwe zondag, de verzamelde gedichten van Paul Celan.
http://occamsrazorlibrary.blogspot.com/2009/08/rosebud.html½