Guus Bauer

Een gefictionaliseerde Boudewijn Büch beschouwt het leven van zijn uitgever, de schrijver van deze roman

Een zwak verhaal, en zeker geen literaire pastiche zoals op de achterkaf staat. Hortend opgebouwd, stotend geschreven. De grappen geen glimlach waard. Is er dan niets positief te zeggen? Ik zou het niet weten, vergeten dus.

Een onduidelijk verhaal, met een vage verhaallijn (waar gaat het over?). Ook de tijdslijn is onduidelijk, terug in de tijd? Karakters vallen plotseling uit de lucht. Vooral in het laatste deel van het boek zijn delen van de handeling niet te volgen, en beschrijvingen onduidelijk, niet te duiden. Zeker geen sprookje, zoals de achterflap en sommige recensenten beweren. Er spreekt niets universeels uit het verhaal.