Henri Beunders

Optocht der tattoos. De jacht op een betekenisvol bestaan. Door Henri Beunders.

Wat een boek.
Beunders zag meer een meer tattoos rondom zich verschijnen en besloot zich onder te dompelen in de wereld van de ‘getekende mens’. Als schrijver, journalist en hoogleraar is hij het gewoon om onderzoek te doen en de gevonden resultaten duidelijk op te schrijven. Wat hij ontdekte, bedacht, bijleerde, hoorde, las over tattoos en hun oorsprong, hun opmars en verspreiding lees je in dit boek.

Optocht der tattoos is geen dun boek en staat boordevol feiten, weetjes, datums en namen. Dat maakt het enerzijds gigantisch boeiend (ook voor ‘niet-getekende mensen’) maar ook best wel zwaar om te lezen. Je merkt dat Henri super enthousiast in zijn onderwerp is gedoken en een massa aan informatie heeft opgeduikeld die hij ook allemaal met ons wil delen. De quote van Raymond van den Boogaard op de achterflap is ook volkomen terecht: “Eindelijk een zinnig boek over een onderschat fenomeen!”

Kunst, filosofie, geschiedenis, popcultuur, het gevangeniswezen, het lichaam als verdienmodel, religie, magisch denken, bodyart, de wetgeving, spijt,… alles komt aan bod. Optocht der tattoos is een gigantische bron aan informatie. De literatuurlijst achteraan biedt de mogelijkheid om zelf nog dieper in het onderwerp te duiken, moest je toch nog een onaangeroerd onderwerp vinden…

Beunders heeft, bij mijn weten, zelf geen tattoos en dat is dan ook een minpuntje voor mij als ‘getekende mens’. Het is geen wij tegen zij maar soms bespeur ik enige reserve bij hem. Dat maakt hem voor de ‘niet-getekende mensen’ misschien net weer geschikter om op een zo neutraal mogelijke wijze het fenomeen der tattoos te duiden.
In ieder geval is het een indrukwekkend, boeiend, boek!… (meer)

De subtitel zegt al genoeg over de inhoud van dit boek: “over straffen in de slachtoffercultuur”.
Prikkelende teksten over hoe de veranderende samenleving ook het recht is binnengedrongen. Opwinding over vermeend lage straffen en toenemende aandacht voor slachtoffers hebben de emotie de rechtszaal binnengebracht. En dan spreken we nog niet over de invloed van Twitter, Facebook, etc, etc.
Er wordt al gesproken over ‘trial by media’ waarbij het uitgangspunt dat iemand onschuldig is tot het tegendeel is aangetoond, soms al wordt omgedraaid. Volkomen terecht wordt gewaarschuwd dat zulk gedrag onherroepelijk leidt tot uitholling van de rechtsstaat.

Dat het vertrouwen in de (straf)rechtspraak tanend is moet ook de rechterlijke macht aan het denken zetten. Pogingen tot meer openheid stranden vaak op de ‘intrinsieke’ geslotenheid van het systeem.
Met het oog hierop pleit de schrijver voor introductie van participatie van de burger en onderbouwt dat met verwijzingen naar o.a. Scandinavische landen en Duitsland.
Maar op de eerste plaats zal toch benadrukt moeten worden dat eerbiediging van onze rechtsstatelijke beginselen van het grootste belang is. Wat je op dit terrein verliest, krijg je nooit meer terug en met het paaien van alleen de boze burger krijg je de dictatuur van de volkswil er ‘gratis’ bij.… (meer)