Peter Carey (1)Besprekingen

http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=DMF20120927_00314018
www.youtube.com/watch?v=h_qOhgGGOOI

Het boek bestaat uit verschillende korte verhalen, waarvan geen enkel me kon boeien. Elk verhaal speelt zich af in de toekomst en heeft een zwarte, sterk surrealistische sfeer. Wellicht moet je van Peter Carey's stijl houden, hij heeft een bijzondere, artistieke manier om zaken te omschrijven, maar net als het vorige boek dat ik van hem las (Diefstal), vond ik het een last om door de pagina's heen te geraken.

Tijdens het lezen van dit boek worstelde ik continu tegen de drang om enkele tientallen pagina's over te slaan. Het boek beschrijft een verhaal over bedrog, liefde en de kunstwereld, verteld vanuit het perspectief van twee personages: een kunstenaar en zijn zwakzinnige broer. De tekst is chaotisch opgebouwd, bestaande uit impressies en gedachten van de personages. Hierdoor verschuift de verhaallijn naar de achtergrond en worden sommige hoofdstukken langdradig en slaapverwekkend.

Werkelijk een zeer knap geconstrueerd plot, bedrog op bedrog, op bedrog. Mooi verhaald door twee vertellers, humorvol of zoet wreed, ironisch dan weer verwarrend ontrafelt zich de vertelling.
Je moet het kopje er goed bijhouden tijdens het lezen, maar het loont de moeite, tot op de laatste pagina... de bedrieger bedrogen, de lezer zeker niet.½

Na Nick Caves The Death of Bunny Munro volgt een tweede roman van een Australische schrijver, die niet langer in eigen land woont. Wellicht toeval, maar ook Carey heeft een roman geschreven die leest alsof je naar een road movie kijkt, waarin het verhaal vanuit het perspectief van een volwassene en een kind wordt beschreven.

Lees verder op deze pagina van mijn boekenblog.½

Very boring and annoying. The writer is more interested in his own theories than in what is actually there.