Karen Maitland

Tja, Hoe beoordeel je in godsnaam zo'n boek?
Het is het verhaal van negen personen die door het 'toeval' bij elkaar worden gebracht en samen door Engeland trekken ten tijde van de pest. Elk hebben ze hun eigen verhaal, hun eigen geheimen, leugens... De groep hangt niet aan elkaar van vriendschap. Er is openlijke en heimelijke vijandschap tussen de personages maar toch ook vriendschap en zelfs liefde. De verhalen die elk personage heeft te vertellen zijn boeiend en nemen je werkelijk mee in de middeleeuwen. Ook het decor van een door de pest doordrongen Engeland is heel goed weergegeven en historisch accuraat.

Het verhaal is dus goed geschreven al komt het naar mijn mening wat traag op gang. Het duurt lang alvorens de groep van negen voltallig is, wat wel een uitstekende gelegenheid schept om de karakters goed en mooi uit te diepen. Je bent echter al ver in het boek als het verhaal wat op gang begint te komen en het duurt naar mijn mening tot bijna aan het einde van het boek eer er vaart in het verhaal komt en het plot zich begint te ontrafelen. Op een paar bladzijden heb je dan tenslotte de hele ontknoping en de acties die worden genomen om de dader te neutraliseren.
en dan...
als het hoofdpersonage, Camelot, weer thuis en ook haar geheim, haar leugen onthuld wordt, iets wat je eigenlijk al lang weet, en ze weer bij haar familie is, eindigt het boek. Met een bijna brutaal en wreed open einde... Ik haat open eindes, het mag goed aflopen of slecht, ik ben voor alles te vinden. Bovendien heb je open einde's en open einde's... Dit einde tart echter alle verbeelding. Ik dacht eerst dat er een hoofdstuk uit het boek gehaald was... Dit einde is gewoon niet eerlijk zonder de belofte van een tweede deel...
Ik vind het dus een beetje jammer dat een goed boek 3.5 ster met zo'n einde stopt. Daarom ben ik geneigd het op 2 sterren te beoordelen... Laten we dus voor het gemiddelde gaan en voor 3 gaan. Echt jammer voor een boek dat getuigt van een goed schrijverschap...… (meer)