Karen MaitlandBesprekingen

Verhaal over een aantal mensen die elkaar ontmoeten en samen verder reizen in Engeland, anno 1348, op de vlucht voor de pest. Allemaal hebben ze hun geheimen. Ze lijken achtervolgd te worden door een wolf, maar is het ook een echte wolf of is er iets anders aan de hand? De een na de ander komt op mysterieuze wijze om het leven; wie of wat zit hier achter?
Spannend en boeiend verhaal, goede weergave van het leven en het taalgebruik uit die tijd.½

Tja, Hoe beoordeel je in godsnaam zo'n boek?
Het is het verhaal van negen personen die door het 'toeval' bij elkaar worden gebracht en samen door Engeland trekken ten tijde van de pest. Elk hebben ze hun eigen verhaal, hun eigen geheimen, leugens... De groep hangt niet aan elkaar van vriendschap. Er is openlijke en heimelijke vijandschap tussen de personages maar toch ook vriendschap en zelfs liefde. De verhalen die elk personage heeft te vertellen zijn boeiend en nemen je werkelijk mee in de middeleeuwen. Ook het decor van een door de pest doordrongen Engeland is heel goed weergegeven en historisch accuraat.

Het verhaal is dus goed geschreven al komt het naar mijn mening wat traag op gang. Het duurt lang alvorens de groep van negen voltallig is, wat wel een uitstekende gelegenheid schept om de karakters goed en mooi uit te diepen. Je bent echter al ver in het boek als het verhaal wat op gang begint te komen en het duurt naar mijn mening tot bijna aan het einde van het boek eer er vaart in het verhaal komt en het plot zich begint te ontrafelen. Op een paar bladzijden heb je dan tenslotte de hele ontknoping en de acties die worden genomen om de dader te neutraliseren.
en dan...
als het hoofdpersonage, Camelot, weer thuis en ook haar geheim, haar leugen onthuld wordt, iets wat je eigenlijk al lang weet, en ze weer bij haar familie is, eindigt het boek. Met een bijna brutaal en wreed open einde... Ik haat open eindes, het mag goed aflopen of slecht, ik ben voor alles te vinden. Bovendien heb je open einde's en open einde's... Dit einde tart echter alle verbeelding. Ik dacht eerst dat er een hoofdstuk uit het boek gehaald was... Dit einde is gewoon niet eerlijk zonder de belofte van een tweede deel...
Ik vind het dus een beetje jammer dat een goed boek 3.5 ster met zo'n einde stopt. Daarom ben ik geneigd het op 2 sterren te beoordelen... Laten we dus voor het gemiddelde gaan en voor 3 gaan. Echt jammer voor een boek dat getuigt van een goed schrijverschap...

Ik vond het een goed boek. De manier van schrijven waarbij telkens een personage in de ik-vorm vertelt maakt het heel leuk. Het is een verhaal waarbij je volledig opgezogen wordt in de tijd van toen. Knap geschreven.

Weer een geweldig boek van Maitland. Deze keer de over de religieuze vervolgingen in Engeland in de 14de eeuw. Een kleine gemeenschap Begijnse nonnen heeft een goedlopend klooster. Dit is een doorn in het oog van de lokale priester én van de lokale heidenen.
Niet alleen een strijd tegen bijgeloof, maar ook een krachtmeting tussen mannen en vrouwen die zelf over hun leven willen beschikken. Spannend van kaft tot kaft.

Als ik de Uilendoders dicht sla weet ik dat een prachtige historische thriller heb gelezen. We gaan terug in de tijd naar het plaatsje Ulewic, waar Uilenmeesters met hun boze riten en magie dood en verderf zaaien en de dorpelingen in angst leven.
Vlak naast het dorp bevindt zich de Begijnhof waar een flink aantal vrouwen allemaal "Martha's"zorgen voor de nodige hulp bij de dorpelingen. Alle vrouwen heten daar Martha vernoemd naar een heilige, en hebben als 2de naam dienares, heelmeester of kokkin bijv, om zo hun functie te omschrijven.
Als het bij de begijnhof ook na vele tegenslagen toch veel beter gaat als in het dorp, waar corruptie en de pest hoogtij vieren, dan proberen de Uilenmeesters, dat de dorpelingen niet meer naar de begijnhof gaan en geen eten en drinken meer krijgen. Het wordt duidelijk dat de dorpelingen meer vertrouwen hebben in de Martha's dan dat de Uilenmeesters hadden verwacht. Tot grote woede en dit heeft grote gevolgen.

Het verhaal wordt in de "ik" vorm verteld, maar wel steeds door een andere persoon. We horen van Pater Ulfrik, van Martha Dienares maar ook van Pispoel. Dit is even wennen, maar voor in het boek staan al de personen, hun naam, en waar ze wonen. Verder leest het goed weg en is het spannend maar ook zeker aangrijpend en waan je jezelf ook in Ulewic en leef je mee met de dorpelingen en de vrouwen van de Begijnhof. Een verhaal op zich, en ook een verhaal waar bij je kan gaan denken, is het nu zoveel beter.....

Een bont gezelschap is op de vlucht voor de pest. Ze zijn niet alleen voor de pest op de vlucht, maar ook voor een gebeurtenis uit hun leven. Chilling to te bone.