Alberto ManguelBesprekingen

Manguel - ondertussen bibliothecaris van de nationale bibliotheek van Argentinië - neemt in dit boek afscheid van de bibliotheek uit 'De bibliotheek bij nacht' en mijmert daarbij over wat bibliotheken tot bibliotheken maakt, wat mensen tot lezers maakt, en wat het belang van woorden (en boeken) is. Dante, Borges, Carroll, Homerus, de Bijbel, ... bieden allen kapstokken naar het waarom van ons lezen, het waarom van boeken vergaren en boeken vernietigen. Iets minder aanstekelijk dan in zijn andere boeken associeert Manguel er lustig op los, uitwijdingen gaan over de golem, over het beschrijven van dromen, de scheppende kracht van het woord, ... De laatste hoofdstukken lezen ietwat teleurstellend als een beleidstekst voor een bibliotheekcongres.

Een journalist interviewt 4 mensen over een Argentijnse vluchteling. Vier verschillende verhalen, die elkaar min of meer kruisen. Hij besluit dat hij de persoon nog niet kent en dát we allemaal de wereld zien met onze eigen perceptie. "Waarschijnlijk zou hij zijn levensverhaal niet herkennen."

Interessant onderwerp: bibliotheken. Maar eigenlijk geen goed boek: niet geleerd genoeg voor een studie en te pretentieus voor een essay, vertaald door een vertaler met te weinig inhoudelijke kennis van zaken (of niet de tijd om die te verwerven). Geordend volgens De bibliotheek als ... mythe, ordening, fantasie etc.

Mooi opgebouwd boek, maar de stelling dat ieder zijn eigen waarheid verdedigt, is niet echt verrassend te noemen.
Volledige bespreking via http://wraakvandedodo.blogspot.com/2011/04/alberto-manguel-alle-mensen-liegen.ht...½

"Een geschiedenis van het lezen" is samengesteld uit een aantal hoofdstukken over verschillende aspecten van het lezen die elk afzonderlijk als een soort van essay gelezen kunnen worden. Eigenlijk is het een beschrijving van die boeken die Manguel bijgebleven zijn. Ik heb het boek wel uitgelezen maar vind het toch geen aanrader.

Dit is een boek dat je altijd onder handbereik wilt hebben. Niet alleen vanwege de schitterende illustraties maar ook om de mooie verhalen rondom vrijwel alle onderwerpen die betrekking op 'het lezen' kunnen hebben. Zelf ben ik getroffen door het verhaal van het 'bedrijfsmatig voorlezen': de illustratie waarop je bezige sigarenmakers ziet afgebeeld terwijl in een hoek van het vertrek de voorlezer bezig is, prachtig !

Buiten alles wat over dit boek is geschreven, is het vooral een ode aan de lezer, een waardering voor zijn macht en de vrees die hij bij de machthebbers oproept.
Een monumentaal werk.

Dit boek kan je, denk ik, slechts 3 dingen kwalijk nemen. Het papier waar het op gedrukt is: papier dat goed is voor de reproductie van schilderijen, gebouwen en recepten - maar niet voor een liefdesverklaring aan/geschiedschrijving van boeken en bibliotheken. Een te weinig aan foto's van Manguel's eigen bibliotheek. En dat er sowieso een eind aan komt.
Bijna 300 pagina's lang krijgt de lezer hier op Manguel's bekende associatieve schrijfwijze een boeiende geschiedenis, veelal opgebouwd d.m.v. weetjes en anekdotes, van bibliotheken - hun ontstaan en vergaan - in al hun vormen. Persoonlijke bibliotheken, schrijversbibliotheken, nationale bibliotheken, virtuele bibliotheken, prehistorische bibliotheken, ... Van lang voor Alexandrië tot net voor we Google Books serieus begonnen nemen (jammer genoeg niet tot en met Librarything). Hoe boeken en bibliotheken ingericht en gebouwd werden, hoe ze oorlogen en rampen overleefden en niet, hoe ze functioneren in het masker dat we identiteit noemen - van naties, van individuen. Welke offers we brachten voor boeken. En hoe dat beloond of afgestraft werd/wordt. En die ene poging - helemaal aan het einde - om die ene niet te beantwoorden vraag te beantwoorden: waar zoekt iemand naar, d.m.v. , met, en in zijn bibliotheek: Naar troost, misschien. Misschien troost.

Ik zou er meer over kunnen schrijven. Elke bladzijde zou ik van commentaar kunnen voorzien, of betrekken op de orl. Hoe ikzelf dat zie, heb gedaan, tracht te compenseren. Hoe ook ik dagen, nachtenlang wakker kan liggen van hoe ik mijn boeken dien te klasseren - biografieën afzonderlijk?, alles alfabetisch?, per taalgroep? - over de vreugd van het plannen van onbetaalbare beukenhouten kasten aan alle muren, tot in het huis van de buren toe - hoe alle boeken, ongelezen, toch reeds een verhaal vasthouden - hoe ze roezemoesen en elkaar aansteken, opstoken, de grond in boren en ophemelen - hoe een boek dat al twintig (10) jaar in de kast staat plots op een dag een niet te negeren signaal kan uitzenden en verslonden dient te worden - hoe een slecht boek een ganse boekenplank besmetten kan. Maar u snapt dat van uzelf zo ook wel. Of niet, en dan is het toch verloren moeite.
Ook i.v.m. uw eigen plaatselijke bibliotheek kan ik dit boek hoog in het vaandel voeren. We dragen immers elk ons kruisje, dat van de bibliotheek is - draai of keer het - de boekenliefde.

Een groot deel van dit boek las ik gelijktijdig met De paden naar het paradijs van Peter Cornell. Een betere sparringpartner kunnen deze boeken zichzelf niet toewensen. Om dat geheel te begrijpen, moet u zowel het ene boek als het andere lezen. Dat moet u eigenlijk sowieso doen.

http://occamsrazorlibrary.blogspot.com/2008/10/de-bibliotheek-bij-nacht.html

Een geweldig boek over boeken en bibliotheken. De auteur begint gelijk al in het voorwoord met een prachtige inleiding:
"HET UITGANGSPUNT IS EEN VRAAG. Weinigen zullen eraan twijfelen dat ons universum - afgezien van de theologie en de fantastische literatuur - zich kenmerkt door een gebrek aan betekenis en een duidelijk doel. Niettemin blijven we met verbijsterend optimisme iedere snipper aan informatie vastleggen in papyrusrollen, boeken en computerchips, op plank na plank in bibliotheken, of het nu concreet, virtueel of ander materiaal betreft, pijnlijk vastberaden als we zijn om de wereld een schijn van betekenis en orde te geven, terwijl we terdege beseffen dat, hoezeer we ook wensen te geloven in het tegendeel, al onze pogingen gedoemd zijn tragisch te mislukken". De auteur vraagt zich vervolgens af waarom we het dan doen en beseft dat het antwoord er waarschijnlijk nooit zal komen. Het is in feite een oneindige zoektocht zonder welk de mens eigenlijk niet kan bestaan.