William Maxwell (1)Besprekingen

Het verhaal speelt op het platteland van Amerika in de jaren rond het einde van de eerste wereldoorlog wanneer de Spaanse griep -ook in de VS- veel slachtoffers maakt.
De schrijver componeert aan de hand van verhaallijnen die zich vormen binnen een middenklasse gezin. De toon wordt gezet in het eerste hoofdstuk waarin Bunny, de jongste zoon, ontdekt dat gesprekken tussen volwassenen gefilterd worden op het moment dat ook kinderen tot de luisteraars behoren. Hij zal moeten ontcijferen, hij zal gaan ontdekken wat zorgelijke blikken kunnen betekenen. Ook zijn broer Robert zal gaandeweg tot de ontdekking komen dat de door zijn ouders voorgestelde werkelijkheid niet de echte realiteit vertegenwoordigt.

Rond dit gegeven vormt zich een ‘Dance Macabre’ van kinderen en volwassenen; een dans die met meesterhand wordt verbeeld en zal leiden tot een indrukwekkende apotheose. Opvallend zijn de karaktertekeningen en het overweldigende inlevingsvermogen van de schrijver.

Evenals in “Tot ziens, tot morgen” weet je vanaf de eerste pagina dat je aan een meesterwerk bent begonnen.
Boeken van zeldzame klasse.

‘Wat een vreemde, onwaarschijnlijke voorwerpen spoelen er toch aan op de kust van de tijd.’ De schrijver zal op latere leeftijd bekennen dat zijn leven beheerst is geweest door een verloren vriendschap. Het boek is een eerbetoon aan de vriend die hij door eigen toedoen verloor.

De verhaallijn is gecomponeerd binnen een plattelandsmilieu diep in Illinois aan het begin van de vorige eeuw. Wanneer de huwelijken van twee naburige boeren in een wederzijdse, overspelige fase belanden ontwikkelt zich een dramatische geschiedenis voor zowel de partners als hun kinderen. Maxwell componeert eerst de voorstelling en zal gaandeweg -en dan in de derde persoon- de levens afzonderlijk beschrijven.
Het resultaat is schier een wonder van beknoptheid met maximale zeggingskracht en perfecte karaktertekeningen.

Vanaf de eerste pagina realiseerde ik me dat ik begonnen was aan een waar meesterwerk !

Het deels autobiografische, deels fictieve So Long, See You Tomorrow, dat de bekende Amerikaanse auteur William Maxwell schreef, is nu eindelijk in het Nederlands vertaald. Kort voordat de Maxwells in de jaren '20 van de 20e eeuw naar Chicago verhuizen sluit de jonge William vriendschap met de introverte Cletus Clarence in Lincoln, Illinois. Zijn vader begaat een moord op de minnaar van de gescheiden moeder, pachtboer Lloyd Wilson. De gezinnen worden uit elkaar gerukt en de vriendschap verbroken wordt. Maxwell beschrijft in deze korte roman (slechts 130 pagina's) de herinnering aan de gebeurtenis, deels in de eerste persoon, deels afstandelijker in de derde persoon. Kenschetsen van de verstedelijking, de rol van pachtboeren, het kerkelijk leven, roddel en achterklap rond overspel, betrekkingen en doorgaan met leven na tragische gebeurtenissen. Krantenartikelen, herinneringen van toen en later proberen de gebeurtenissen op een rijtje te krijgen en te 'verklaren' waarom de voormalige vrienden uit elkaar gegroeid zijn en elkaar vele jaren later straal voorbij lopen. De vertaling van Paul van der Lecq leest soepel.